Нзорӣ ки ниёзаш ба аҳли роз буд

Чаҳ гӯна тавба кунад вар кунад муҷоз буд

Чу ман касе ки буд май парасту шоҳдбоз

Маро қабул набошад ки тавбаи боз буд

Магар ки дида бидӯзӣ з рӯй хуб ар на

Назар назора кунад то ду дидаи боз буд

Ба ҳар куҷои бхромди тзрўи рафторӣ

эй хотири ман бар қафо чу боз буд

Бар обгинаи дардам ҳануз боқӣ ҳост

Чу бо сафо набӯд тавба бенамоз буд

Раво буд ки чу ман хамрии хроботӣ

зи маҷлис майу мутриб дар эҳтироз буд

Ба каъба қибла кунад мунзавӣ барои намоз

Валек қиблаи озодагони ниёз буд

Шубон то ба саҳари мӯҳтасиб чаҳ ме донад

Ки дӯстонро бо дӯстон чаҳ роз буд

Агар ба мартаба султон шавад нзории ишқ

Чу ҳокимаст ҳамон бандаи Аёз буд