Зон гӯшаи даҳан ки шукр мекунӣ нисор

Як бӯса бемкос бидиҳ ҷон ман биор

Гардани макаш нғўлаҳ бидиҳ кӯдакӣ макун

Дар чошнии бӯса ғараз нест сар дар ор

Лоиқ буд бар омада то бар лаби ту май

Ман ҳам чу чашми масти ту афтода дар хумор

Кӯтаҳи мадори дасти ман аз лаб ки даври бод

Гули зори оризати зи забони дарози хор

Неи не ки ҳаст оризи ту сабзаи зори ҷон

На сабзаи брдмди зи лаби чашмаи нави баҳор

Гар пурсад аз ту муддаӣ эй кони хати сиёҳ

Бар ориз ту чист машав тайра зинҳор

Гӯ анбараст бар тибқ сим карда ҳал

ё машки суда бар варақи сурхи гули нисор

Гӯи гирд рӯй чун қамарами нақши банди ҳасан

Хоҳад кашид доира ӣӣ офтоби вор

ё шабнамаст бар тарафи барги Настаран

ё кавсараст ва бар лаби кавсари бунафшаи зор

ё кӯзаи наботи миёни гулоби дон

ё чашмаи ҳаёти сиёҳяши барканор

Венаи ҳуҷҷат ар қабул надорад бигӯ ки ҳаст

Дӯди дили нзории шӯридаи рӯзгор