Ҳаргиз гумон мабар ки кунам бо ту дил дигар

Бо ту бар он серум ки барам дӯстӣ ба сар

Моро ба ихтилофи замон илтифот нест

Бар мо ба ҳеҷ нақси маваддат гумон мабар

На на равои мадор ки баъд аз вафои аҳд

Ҳаргиз кунад хилофии ту бар хотирами гузар

Гар иқтизоӣ давр кунад ҳафтае хилоф

Тшниъ бар қазо натавон зад бад-ӣни қадар

Дар боби арзи бандагии ?утгар муқассирам

Он ба ки бо мушоҳида андозам ин смр

Бо лутф худ бигӯӣ ки чун зобтдои маро

Кардӣ қабули бози мгири охири он назар

То ҳосидон гӯйанд аз бе қадами гурез

То тоънони нгўинд аз бе вафои ҳазар

Рӯйу риё на кори муҳибон содиқ аст

Ҳар ҷо муҳаббатаст дил аз дил диҳад хабар

Гар банди банд боз гушойанд чун қабоаш

Содиқ чу кӯҳи баста буд дар вафои камар

Солики дарин манозилу мрҳл касе буд

Каз хештан ба пой иродат кунад сафар

Ореи нзорёи ман ва мо чист ҷузи ҳиҷоб

Аз хештан ба дар шӯ ва аз худ ба дар нигар

То бар ту бози сӯрат фитрат шавад аён

Вази барзахи мухайялаи беруни шӯии магар

Моиему дӯстии ғам душман наме хӯрем

Май мехӯрем на ғами ту низ ғам махӯр