Пардаи ушшоқи сохт булбули шӯридаи боз

Кард бар оҳанги ман нолаи шаби гири соз

ӯ зада дастон ба қаҳр ман зада дастон ба шавқ

ӯ зи гул бе саботи ман зи ғами дили навоз

Нолаи дили сӯз ӯ чун сухани ишқи зор

Қиссаи андӯҳи ман чун шаби ҳиҷрони дароз

Қоидаи ишқи ман зоҳиру ботини қадим

Воситаи шавқ ӯ сӯрату маънии муҷоз

Шоҳиди бадаҳд ӯ бо ҳама кас ҳамнишин

Ёри вафодори ман аз ҳамаи кас бе ниёз

Он ки назираш ба ҳасан дар ҳама офоқ нест

намерасадаш гар кунад бар ҳамаи офоқи ноз

Он чаҳ ғамаш мекунад бо ман пари хӯни ҷигар

Бо дили дунёи параст он накунад ҳирсу оз

Суҳбати номаҳрамони қурбати афсурдагон

Хӯн дилам мехӯрд ҳам чу шаби дайри боз

Синаи пари дарди ман мавҷ сухан ме занад

Оҳ дариғо куҷост муҳаррами ҳарфӣ ба роз

Аз ҳамаи олами мурод рӯй кунад сӯй ӯ

Ҳар ки дар дил кунад бар ҳамаи олами фароз

Ҷони нзории нигар дар хами абрӯии дӯст

Давлати Маҳмӯди байн дар сари зулфи Аёз