Дило хок дар дидаи ақли пош

На аз хештани оқилӣ бар тарош

Агар аҳли дунё забунанду хор

Ту бории гадои азин хайл бош

Ва боли ту дар офариниши туе

Набӯдӣ тӯии ту дар асли кош

Бар афкандаро чун дарав маҳв шуд

Тавон кард тасдиқи нисбат ба моаш

Ба ҷонӣ дигар зиндаанд аҳли дил

Ғизои муҳаққиқ на нонасту ош

Маломатгар муддаии гӯи мудом

Ба таънаи дили аҳли дил май харош

Агар пӯстат чун нухуд дар кашанд

Нишоед ки сафро кунӣ ҳам чу моаш

Ндонӣ ндонӣ ки мардони ҳақ

Накарданд асрори пӯшидаи фош

Куҷогар даройад нишинад сурӯш

Магари хона холӣ кунӣ аз қумош

Ту махлуқӣу офаринанда ро

Ндонӣ набинӣ ба ақли маош

Киро бинӣ ар ӯ нагӯяд бибин

Киро бошӣ ар ӯ нагӯяд ббош