Маро ки аз ту муяссар намешавад як дам

Дамӣ ки бе ту барояд на дам буд ки надам

Хулоса ҳар дам вақтаст аз ҳаёти балӣ

Дамӣ ки бе ту равад он на дам буд ки адам

Ман он неам ки хилофи муҳаббат ту кунам

Агар серум баравад дар сари саботи қадам

Ман аз ту роҳату шодӣ тамаъ наме дорам

Ки дӯстии ҳамаи сармоя ғамасту ?илам

Ба иттифоқи мулоқоти қонеъам аз ту

Ба муддатӣ ки муяссар шавад з беш ваз кам

Ту шоҳи бозӣу авло ба дасти шоҳоне

Висол ту набӯд лоиқи убайду хадам

Ту сар ба симу зари сади хазинаи дрнорӣ

Даҳон ту натавон кард муштабаҳ ба дирам

Қад туро натавон гуфт сарв ва ҳам набӯд

Ба сарв бар гулу шафтолуу анор ба ҳам

Гумони набард касе то надид чашму лабат

Ки ин ду маст малеҳанд рашки тарку аҷам

Дам аз нзории ту бе ту бар наме ояд

Аз он чунин нафасаши омадаи сет бо як дам