Чун дардманд ба ҳии алии алслот

Соқӣ ба дасти ман даҳ сармоя ӣ ҳаёт

Доне ки баси савоб ҷазиласт агар кунӣ

Дафъи хумори сахт ки ҷузи ваии сет аз мамот

Як дам мувофиқат кун ва дар кор хайр бош

То вораҳонем ба се косаи зи шаш ҷаҳот

То бар лаби ту нӯш кунам май ки хуш тар аст

Бар сабза ӣ лабӣ ки буд хуштар аз набот

Хати сиёҳи мӯрча бар ориз чу гул

Хуб омадааст на хати омил ба тараот

На на ба ҳукми иззату ҳурмати хати лабаш

Ҳар шаби марои шабӣ дигараст аз шаби барот

Мо ва майу таҳаммули таъни ҷҳўл агар

Сад бор бар замин фитад ин чарх бе сабот

Бар муддаӣ ки арза кунад аз забони ман

К-эии монда дар талотуми дарёии мӯҳликот

Номумкинаст тавба ӣ ман аз ҳаёти маҳз

Чизеи з ман махоҳ ки набӯд зи мумкинот

Ҷузи хӯни руз ба гардани ман ҳеҷ ӯҳда нест

Ман зиндаам ба ишқи мтрсонм аз мӯот

Он ҷо ки мавкиби ҳасанот ошкор шуд

Осор кӣ бимонад аз анвоъи сиӣот

То кӣ з « лои наслам » ту дар қабули ҳақ

Ло дар шаҳодатаст ба ваҷҳеи бтар зулот

Бисёр чун ту гашт ба тӯфони ҷаҳли ғарқ

Киштии Нӯҳи вақти талаб аз паии наҷот

Сари рез май рӯй з бар бут ба анткос

Ваа ваа ки Макка боз ндонӣ зи сўмнот

Ширкаст мо ва ман ман ва мо кӣ расад дарав

Пас зот бесифат нашавад қобили сифот

Ҳаргиз наёмадааст ва наёяд нзорё

Дар ҳизи сифоти ту маъбуди коинот

Ваҳми ту кӣ расад ба сари ону ақли ту

Он ҷо ки зот пок шавад муттаҳид ба зот