Дар сайри акобри салафи мутолиа афтодааст ки дар азминаи мозӣаи иффатро яке аз хасоили арбаъа шимурдаанд , ва дар он фармӯдаанд : иффат иборатаст аз покдоманӣ ;у лафзи афиф бар он кас итлоқ кардандӣ ки чашм аз дидани номаҳрам ,у гӯш аз шунидани ғайбат ,у даст аз тасарруф дар моли дигарону забон аз гуфтори фоҳишу нафас аз ношоисти боздоштӣ . Чунин касро азиз доштандӣ . Ва инки шоир гуфта :

Мисдоқи ҳамин маънӣаст . Гӯйанд ҳакимии мазаммат касе аз писар худ бишунид гуфт « ё банӣ молики трзии ани икўни блсонки молотрзии ани икўни алии бадани ғайрик ? » шахсеи шикоят дайгарӣ мекарду уюб ӯ бо Амиралмӯъминини ҳасани бен алӣ мегуфт Амиралмӯъминини алӣ бо писар гуфт : « ё банӣ назиҳ самъаки анҳу ?фонаи назари илои ахбси мо фии въоӣаҳи ФоФрғаҳи фии въоӣк » Мансури ҳаллоҷро чун бар дор карданд гуфт « дар кӯчакӣ бар шореъӣ май гузаштами овози занӣ аз бом шунидам аз баҳри назора ӯ боло нагиристам , акнӯн аз дор ба зер нигаристан куффорати он боло нигаристан медонам . »