Асҳобно мефармойанд ки : қудамо дар ин боби ғалатӣ шанеъ кардаанду умри гиронмоя ба залолату ҷаҳолати басари барда ҳар кас ки ин сирати варзад , ӯро аз зиндагонии ҳеҷ баҳра набошад . Дар нсл танзил овардааст ки : « . . . Анмои алҳиўаҳи алднёи лаъибу лаҳву зинау тафохури бинкми вткосри фии аломўолу алоўлод . . . »у маънии он чунин фаҳм фармӯдаанд ки мақсӯд аз ҳаёти дунёи лаъибу лаҳву зинату тафохуру ҷамъ кардани молу ғалаба насласт .

намефармойанд ки лаҳву лаъиб бефисқу олоти муноҳии амре мумтанеъаст ,у ҷамъ кардани мол бе рнҷондни мардуму зулму бӯҳтону забон дар арзи дигарон дароз кардани маҳол . Пас ночор ҳар ки иффати варзад аз инҳо маҳрӯм бошад , ва ӯро аз зиндагон натавон шимурд ,у ҳаёт ӯ абас бошаду бад-ӣни оят ки аФҳсбтми анмои хлқнокми ъбсоу анкми алинои лои трҷъўн ? мохўз буд ва ва худ чаҳ клптраҳ бошад ки шахсро бо моҳи пайкарии хилватӣ даст диҳад , ва аз висоли ҷонФзоӣ ӯ баҳра манд нагардад ва гуяд ки « ман покдоманам » ; то ба доғи ҳурмон мубтало гардад , ва шояд буд ки ӯро мадаи улумри чунон фурсатии дасти надиҳад , аз ғусса мерад ва гуяд « азоъаҳи алФрсаҳи ғусса » онкасро ки вақт ӣовро афифу покдоману хештан дор гуфтандӣ , акнӯн куни хару мндбўр ва дмсрд мехонанд .

намефармойанд ки « чашму гӯшу забону дигари аъзо аз баҳри ҷазби манфиату дафъи музират офарӣдаанд , ва ҳар узвиро аз хосиятӣ ки сабаби эҷод ӯ бӯда манъ кардан , мӯҷиби бутлони он узваст . Пас чун бутлони узв раво нест ҳар кас бояд ки ончӣ ӯро ба чашм хуш меояд онро бинад ,у ончӣ ба гӯш хуш меояд онро шунӯд ,у ончии масолеҳ ӯ бидон манӯт бошад аз хбсу аизоءу бӯҳтону ишвау дашноми фоҳишу гувоҳӣ ба дурӯғи он бар забон ронад ; агар дайгариро бидон мзртӣ бошад ё дайгариро хона хароб шавад бидон илтифот набояд кард ,у хотир аз ин маънии хуш бояд дошт ҳар чаҳ туро хуш ояд мекун ва май гӯй ; ҳар касеро ки дилат мехоҳад бетҳошӣ май . . . , то умр бар ту завол нагардад .

намефармойанд ки агар устодӣ ё ёриро аз ин каси доъия таматтуъӣ бошад бояд ки бетаваққуфу тараддуди тан дар диҳаду дафъ ба ҳеҷ ваҷҳ раво надорад ки алФрсаҳи тмри мари алсҳоб

Ва бояд ки манъ дар хотир наёрад ки алмнъи куфр , ва онро ғанимати тамом бояд шимурд ; чаҳ мушоҳида меравад ки ҳар кас аз зану марди ҷимоъи надод ҳамеша мафлук ва манкӯб бошад ва ба доғи ҳурмону хизлони сӯхта ва ба бароҳини қотеъаи мубарҳан гардонидаанд ки аз замони одами сафӣ то акнӯн ҳар кас ки ҷимоъи надоди амиру вазиру паҳлавону лашкари шикану қаттолу молдору дўлтёру шайху воъиз ва муъарриф нашуд . Далел бар сиҳҳати ин қавли онкии мутасаввифаи ҷимоъ доданро ълаҳ алмшоих гӯйанд . Дар таворих омадааст ки рустами золи он ҳамаи номӯсу шавкат аз . . . Додан ёфт . Чунонкӣ гуфтаанд :

Ва низ гуфтаанд :

Ҳқо ки бузургони мо ин сухан аз сар таҷриба мефармойанду ҳақ бо тараф эшонаст . Чаҳ ба ҳақиқати маълум шудааст ки . . . Дурустӣ Яманӣ надорад . Мард бояд ки диҳад ва сетанд – чаҳ низоми корҳо ба дод ва ситадаст ; то ӯро бузургу Карими алтрФин тавон гуфт ; ва агар падар ва модараш дода бошанд ӯро насеб алобўини хитоб шояд кард . Ва агар чаҳ баъзе аз авом таъна зананд ки ҷимоъ додани Карамии божгўнаҳу мурувватӣ аз кўнсў бошад ; аммо сухани эшонро эътиборӣ нест , ва надониста бошанд ки : алҷўди болнФси ақсои ғояи алҷўд ҳар кас аз бадбахтии фурсат додан фӯт кунад калиди давлат гум карда бошаду абадулдаҳр дар мазаллат ва шақоват бимонад ,у шоир дар ҳақ ӯ гуфтааст :

Он неки бахтро ки мустаъиди қабул насоеҳаст , дар ин боб , ин қадар кофӣаст . Эзади бории ҳамгинонро тавфиқи хайр каромат кунод .