Аммо мазҳаби асҳобнои онкӣ : ин сирати асўء сайрасту адолати мусталзими халал бисёр ва онро ба далоили возеҳи равшан гардонидаанд , ва мегӯйанд : баннои кори салтанату фармондиҳӣу кадхудое бар сиёсатаст , то аз касе натарсанд фармон онкас набаранд ,у ҳама яксон бошанду баннои корҳо халали пазирад ,у низоми умӯр гусаста шавад . Онкас ки ҳошои адли варзад ва касеро назанад ва накушуд ва мусодира накунад ва худро маст насозад ва бар зери дастони изҳори арбада ва ғазаб накунад , мардум аз ӯ натарсанду раияти фармон мулӯк набаранд , фарзандону ғуломони сухани падарон ва махдумон нашаванд ,у масолеҳи билоду ибод муталошӣ гардад ; ва аз баҳри ин маънӣ гуфтаанд :

Подшоҳ аз паии як маслиҳати сад хӯн кунанд !

намефармойанд « алъдолаҳи тўрси алФлокаҳ » . Худ кадоми далели возеҳтар аз инки подшоҳони аҷам чун заҳҳоки тозӣу издҷрди бузаи кор , ки акнӯн садри ҷаҳаннами бадишон мушаррафаст ,у дигари мутааххирон ки аз ақаби расиданд , то зулм мекарданд давлати эшон дар тараққӣ буду малики маъмур ?

Чун замон ба касрӣ анўшрўон расед , ӯ аз ркокти ройу тадбири вузарои ноқиси ақли шеваи адл ихтиёр кард , дар андаки замонии конгрессҳои айвонаши биФтод ,у оташкадаҳо ки маъбади эшон буд ба як бор бамурд ,у асарашон аз рӯй замин маҳв шуд . Амиралмӯъминини машйади қавоиди дайни ъмрбни хитоб - разии аллоҳи анҳу - ки ба адли мавсуф буд хишт мезад ,у нон ҷӯ мехӯрд ; ва гӯйанд хирқааш ҳафдаҳи ман буд , Муъовия ба баракати зулми малик аз дасти эмоми алӣ - карами аллоҳи виҷҳа - бадари барад . Бахти алнср то дувоздаҳ ҳазор пайғамбарро дар байти алмуқаддас бегуноҳ накишт , ва чанд ҳазор пайғамбарро асир накарду стўрбонии нафармуд , давлат ӯ урӯҷ накард ва дар ду ҷаҳон сарафроз нашуд . Чнгизхон ки имрӯз ба кӯрии аъдо дар дараки ашФли муқтадоу пешвои муғулони аввалин ва охиринаст то ҳазорон ҳазор бегуноҳро ба теғ бедареғ аз пой дар наёвард , подшоҳӣ рӯй замин бар ӯ муқарар нагашт .

Ҳикоят : дар таворихи муғул воридаст ки ҳўлокўхонро чун Бағдод мусаххар шуд ҷамъиро ки аз шамшери бози монда буд бифармуд то ҳозир карданд , ҳол ҳар қавмиро боз пурсед , чун бар аҳволи маҷмӯи воқифи гашт , гуфт : аз мҳтрФаҳ ногузираст . Эшонро рухсат дод то бар сари кори рафтанд ; туҷҷорро моя фармуд додан то аз баҳр ӯ бозаргонӣ кунанд ; ҷуҳудонро фармуд ки қавмӣ мазлӯманд ба ҷузия аз эшон қонеъ шуд ; мхнсонро ба ҳарамҳои худ фиристод , қазоату машойиху суфиёну ҳоҷёну воъизону муъаррифону гадоёну қаландарону киштии гирону шоирон ва қисса хононро ҷудо кард ва фармуд : « ӣнон дар офариниш зиёдатанду неъмати худоӣ ба зиён мебаранд » ; ҳукм фармуд то ҳамаро дар шат ғарқ карданд , ва рӯй заминро аз хбси эшон пок кард . Лоҷзми қурби навад соли подшоҳӣ дар хонадон ӯ қарор гирифт , ва ҳар рӯзи давлати эшон дар тзоид буд . Абӯсаиди бечораро чун дағдағаи адолат дар хотир афтод ва худро ба шиори адл мавсӯм гардонид , дар андаки муддатии давлаташ сипарӣ шуду хонадони ҳўлокўхону масоъӣ ӯ дар сари ният Абӯсаид рафт . Оре :

Раҳмат бар ин бузургони соҳиби тавфиқи бод ки халқро аз зулмати зулми адолат ба нури ҳидоят иршод фармуданд .