Ва аз ин тайифа буд абўмҳмдъбдоллаҳи бен хбиқ гуяд аз зӯҳҳоди мутасаввифа буд ва бо Юсуфи асбот суҳбат карда буд , андари асли кӯфӣ буд валикин бонтокиаҳ нишастӣ .
Фатҳ гуяд нахусти дидор ки Абдуллоҳи хбиқро дидам гуфт ё хуросонии чаҳор беш нест , чашмасту забону дилу ҳаво , бичишам бҷоӣии мангар ки нишоед ,у бзбон чизе магӯ ки худои андари дили ту бхлоФ он донад ,у дили нигоҳдор аз хёнаҳу кин бар мусулмонон ,у ҳавои нигоҳдор аз шар , ҳеҷ чизро мҷўии бҳўо чун ин чаҳор хислат дар ту набошад хокистар бар сар кун кӣ бадбахти шӯй .
Абдуллоҳи бен хбиқ гуяд андӯҳи мадори магар аз баҳри чизе кӣ фардои туро музират бошад аз он ва шод мабош алои бчизӣ ки фардои туро шод кунад .
Ибн хбиқ гуяд ки давр шудани бандагон аз роҳи ҳақи дилҳо аз эшон ваҳш шавад ва агар эшонро инс будӣ бо худои ҳамаи чизеро бо эшон инс будӣ .
Ҳам ӯ гуяд нофеътарин хавфҳо он буд кӣ туро аз маъсият боз дораду нофеътарин умедҳо онаст ки кор бар ту осон гирданд .
Ҳам ӯ рост кӣ ҳар ки ботил бисёр шунӯди ҳлоўаҳи тоъати андари дилаши бикашад .