Ва аз эшон буд Абӯалии аҳмдбни мҳмдолрўдбории раҳмаи аллоҳи алайҳ , Бағдодӣ буду бмсри муқӣм буду вафоаи ваии онҷо буд андар сана наев ва ъушрину слсмоиаҳ , суҳбати ҷунайду нурӣу ибни ҷило ва ин табақа карда буд ва зарифтарин перон буд .

Абулқосим димишқӣ гуяд Абӯалии рӯдбориро пурседанд ки чгўӣӣ агар касе азин млоҳӣ самоъ кунад ва гуяд маро ин ҳалоласт ки ман бдрҷаҳ расидаам ки ихтилофи аҳволи андари ман асар накунад гуфт оре барисед влкни бдўзх .

Виро пурседанд аз тасаввуф гуфт ин мазҳабӣаст ҳамаи ҷад ва ҳеҷ чиз аз ҳазл бо ваии мёмизид .

Мнсўрбн Абдуллоҳ гуяд кӣ рӯдборӣ гуфт ки аз ғурураст кӣ ту зишт кунӣ ва бо ту никўӣӣ кунанду инобат даст бидорӣу тавба ва чунон доне ки бо ту мсомҳт ҳаме кунанд андари хатоҳо ки бар ту меравад ва чунон доне кӣ он баст ҳақаст туро .

Вай гуфт ки устоди ман андари тасаввуф ҷунайд будасту андари фиқҳи абўолъбоси сриҷу андари адаби сълбу андари ҳадяти иброҳӣми ҳарбӣ .