Ва аз эшон буд Абуабдуллои алҳорси бен асдолмҳосбӣ беҳамто буд андари замонаи хеши бълму вараъу муомилау ҳолу басарӣ буд вафот ӯ ббғдод буд андари санаи сулсу арбаъӣну мأтин .
Гӯйанд ҳафтод ҳазор дирам аз падараш мирос монад , донагии брнгрФт аз баҳри онки падараш қадре буду андари вараъ раво надошт он баргирафтан , ва гуфт ривояти дуруст шудааст аз пайғамбари салавоти аллоҳи всломаҳи алайҳ ки мусулмон аз кофари мироси наёбад .
Ибн мсрўқ гуяд кӣ ҳорс муҳосибӣ бамурду бдрмии муҳтоҷ буд ва аз падараш бисёр зёъ боз монад ва ҳеҷ чизи збрнгрФт .
Аз устоди Абӯали дқоқ шунидам ки ҳориси муҳосибӣ чун дасти фаро таомӣ кардӣ ки андари ваии шабаҳат будӣ раҳгӣ бар ангушти ваии бҷнбидӣ ва аз он бози истодӣ .
Абуабдулло хафиф гуяд кӣ ба панҷ тан аз перон ақтдоء кунеду ҳоли дигарон таслим кунед , яке бҳорси бен асдолмҳосбӣу бҷнидбни Муҳамад ва бобўмҳмдбн рӯем ,у абўолъбоси бен алътоءу ъмрўбни Усмони алмкӣ зеро ки эшон ҷамъ карданд миёни илму ҳақиқат .
Ва ҳорис муҳосибӣ гуяд ҳар ки ботини хеш дуруст кунад бмроқбту ихлоси худои ъзўҷли зоҳир ӯро ороста гирданд бмҷоҳдаҳу атбоъи суннат .
Ҷунайд гуяд рӯзии ҳорис бмн бигузашт асар гуруснагӣ дидам дар вай гуфтам ё ъам андар сарой рӯем то чизе хӯрем , гуфт нек омад , андар сарой шудаму чизакӣ талаб кардам то наздики вай бараму андари шаби моро аз арӯсӣ чизе оварда буданд , фарои наздики ваии барадаму луқмаи андари даҳони ниҳод ва азин сӯии даҳони бози он сӯи даҳони ҳамеи барад то ба дерӣ , пас бархест ва он луқма дар даҳлез бияфканад ва берун шуд ва пас аз он аз вай пурсидам гуфт марои гурусна буд хостам ки турои шоди гардонаму дили ту нигоҳ дорам валикини миёни ман бо худоӣ нишонеаст ки ҳеҷ таом ки андари ваии шабаҳат буд бглўии ман фурӯ нашавад ва ҳарчанд кушедам фурӯ натавонистам бурдан , он таом аз куҷо буд гуфтам аз сарой хешовандӣ оварда буданд гуфтам имрӯзи андар сарой шавем андари шудему пора чанд нон буд биоварадам ва бихӯрад гуфт чизе ки ореи пеши даравишони чунин ор .