Ва аз он ҷумлаи ғайбат ва ҳузураст . Ғайбати ғайбат диласт аз донистани ончӣ ҳаме равад аз аҳволи халқ . Пас ғоӣб шавад аз ҳиси бнФси хешу ғайри он бўордӣ ки андар ояд аз ёд кардани савобӣ ё тафаккури уқобӣ чунонк ривоят кунанд аз рабиъи бен хсим ки наздики ибни масъӯд ҳаме шуд , бдкон оҳангарӣ бигузашт , пора оҳан дид тофта , сурх , андари коргоҳи он оҳангар , биФтод ва аз ҳуш бишуд то дигари рӯз боҳуш наомад чун бозҷоӣ омад пурседанд ки он чаҳ ҳол буд гуфт аз аҳли дӯзах ёд кардам андари дӯзах . Ин ғайбатӣ буд аз ҳади фаротар то беҳшӣ оварад .
Ва аз алии бен алҳусайн разии аллоҳи ънҳмо ривоят кунанд ки андари суҷуд буд оташи андари сарой вай афтод аз намоз берун наомад , пурседанд вирои азин , гуфт оташи маин машғӯл кард марои азин оташ .
Ва буд ки ғайбат буд аз ҳиси хеши бмъниӣ кӣ кашф уфтад аз ҳақ ва эшон мухталиф бошанд андарин барҳасби ҳоли хеш .
Ва маърӯфаст кӣ абтдоءи кори бўҳФси ҳаддоди Найшобӯрӣ дар дасти бдоштни касб чаҳ буд рӯзӣ дар дукон буд оятӣ аз қуръон бархонад воридии бадали бўҳФс дар омад то аз ҳиси хеши ғофили гашти даст фаро карду оҳани тофта аз коргоҳ берун оварад , шогирдаш чун он бидид гуфт ё устод , ин аз чист бўҳФси андарон ҳол нигаред аз касби дасти бдошт ва аз дукон бархест .
Рӯзӣ ҷунайд нишаста буд зани ваии наздик ӯ буд , шблӣ аз дар даромад , хост кӣ хештан бапушанд ҷунайд гуфт бош кӣ ӯро аз ту хабар нест , сухан ҳаме гуфт шблии фаро гиристани истод , ҷунайди фаро зан гуфт акнӯн андари стар шӯ ки шблӣ бо ҳуш омад .
Аз Абунаср муаззин шунидам бншои бўру мардии солеҳ буд гуфт андари маҷлиси буъалии дқоқи раҳмаи аллоҳи алайҳи қуръон ҳаме хондам бнсо он вақт кӣ онҷо буду вирои андари ҳаҷи ҳадис бисёр мерафт он асар кард андари ман , қасд ҳаҷ кардам ва ӯро низ иттифоқ афтод ки ҳамин сол бҳҷ рафт ва ман вирои андарони вақт ки бншобўр буд хидматӣ бисёр карда будаму андари мҷлсҳоءи ваии қуръони хонда ӯро дидам рӯзӣ кӣ андари бодия ҳаме омаду хост ки вузӯ кунад ва чун аз вузӯ фориғ шуд офтоба ки дар даст дошт фаромӯш кард , ман офтоба барграфтам чун боз раҳл расед офтобаи наздик ӯ биниҳодам гуфт ҷзоки аллоҳи хироу дерии андар ман нагирист чунонк гуфтӣ марои ҳаргиз надидааст ва гуфт турои якбор дидаам ту ки Эй гуфтам фарёд аз ту чандини вақт бо ту суҳбат кардам ва аз маскан хеш биёмадаму молу фарзанд фурӯ гузоштам бсбби ту ва андарин биёбон мондам акнӯн ту мигўӣӣ кӣ турои якбор дидаам .
Ва аммо ҳузур , ҳозирӣ буд баҳақ зеро ки ӯ чун аз халқи ғоӣб буд баҳақи ҳозир буд бидон маънӣ ки пиндорад ки ҳозираст ва он аз ғалабаи зикри ҳақ буд бар дил ӯ то бадал бо худоӣ ҳозир бошад ӯ бо ҳақ ҳозир бошад барҳасби ғайбат ӯ аз халқ , агар бҳмгӣ аз халқи ғоӣб буд бҳмгии баҳақи ҳозир буд ва чун гӯйанд фалон ҳозираст маънии он буд ки бадал ҳозираст бо худоӣ ва ғофил нест , доими ёд ӯ бар дилаш буд пас кашф ӯро андари ҳузури барҳасби ртбт ӯ буд бмъниҳо ки ҳақ ӯро махсӯс карда бошад бидон ва чун банда бо ҳол ҳис ояд бо аҳволи нафасу аҳволи халқ , гӯйанд низ ки ҳозир омад яъне кӣ аз ғайбат боз омад ин ҳузури бхлқ буд . Ва машойих дар аҳвол мухталиф бошанд андари ғайбат , аз эшон буд кӣ ғайбати вай дароз набӯд ва буд ки ғайбати ваии доим буд .
Ҳикоят кунанд кӣ зўолнўни мисрӣ касеро наздик бўизид фиристод то хабар ӯ бози пурсаду сифати ваии бидонади мард ббстом омаду сарой бўизид пурсед андари наздик Абуязид шуд бўизид ӯро гуфт чаҳ мехоҳӣ гуфт бўизидро мехоҳам бўизид гуфт бўизид кист дайраст то ман бўизидро меҷӯям , мард берун омад ва гуфт ин девонааст бо наздик зўолнўн шуд ва ӯро хабар дод ки бўизидро брчаҳ ёфтам зўолнўн бигирист ва гуфт бародари ман бўизид бхдоӣ шуд бо ақрони хеш .