Ва аз он ҷумлаи қабз ва бастаст , қабзу басти ду ҳоласт пас аз онки банда аз ҳоли хавфи бргзрд ва аз ҳоли рҷоء , қабзи орифро ҳам чунон буд ки хавфи мубтадироу басти орифро бмнзлти раҷо буд мубтадироу фарқи миёни қабзу хавфу басту раҷои он буд ки хавф аз чизе буд ки хоҳад буд , тарсад аз фӯти дӯст ё омадани блоӣии ногаҳону рҷоء ҳамчунин буд умед дорад бо омадани дӯст ё растан аз блоӣӣ ё кифояти макрӯҳии андари мстқбл аммо қабзи маънӣиро буд андари вақти ҳосилу баст ҳамчунин , худованди хавфу раҷои дили ваии муъаллақ буд бончаҳ хоҳад буду худованди қабзу басти вақти ваии мустағриқ буд бўордӣ ғолиб бирав андари ҳоли пас сифат эшон мутафовитаст барҳасби тафовут зеро ки муставфӣ нест аҳволи эшон , воридӣ буд ки мӯҷиби қабз буд валикини андари худованди он чизҳоءи дигарро роҳ буд начунонк ҳамагӣ ӯ фаро гираду воридӣ буд ки бозуи ҳеҷ чизро гузар набӯд андари соҳиб ӯ зеро ки ӯро аз ӯ фаро гирифта бошад бҷмлгӣ чунонк яке ҳаме гуяд анордм яъне андари ман роҳ нест ҳеҷ чизроу мабсути ду гӯнааст мабсут буд ббстӣ кӣ халқро андари ваии роҳ буд ва мстўҳш нагардад аз бештарини чизҳоу мабсутӣ буд ки ҳеҷ чизи андари вай асар накунад бҳичи ҳол аз ҳолҳо .
Аз устоди Абӯалии раҳма аллоҳ шунидам ки касе дар наздики Абубакр қҳтбӣ шуду вирои писарӣ буд ,у ббтолти машғӯл будӣ ва андарин вақт кӣ ин мард андар омад ин шуғл бар даст дошту роҳи ин мард бар ин писар буд ва барин ҳол бо гуруҳе нишаста буд ва он ҳамеи варзед , ин мард гуфт мискини ин пер бингар ки чигуна мубтало шудаст бойени писар ва чун бнздик бўбкр шуд ӯро чунон ёфт кӣ гўӣӣ ки аз он хабар надорад ва аз ончӣ ҳаме рафт аз млоҳӣу аботил , аҷаб бимонад аз он , гуфт Фдоء онкас шудам кӣ агар кӯҳҳо бузурги барҳами кӯбади андари вай асар накунад ва қҳтбӣ гуфт моро озод кардаанд аз бандагии чизҳо андари азал .
Ва аз фурӯтарин мӯҷиботи қабз яке онаст кӣ бар дилии воридӣ дар ояд мӯҷиб ӯ ишораи фаро итобӣ кунад ё рамзӣ буд бостҳқоқи тأдибӣ , азон ломҳолаҳи андари дили қабз ҳосил ояд ва буд ки мӯҷиби баъзе аз воридоти ишоратӣ буд бнздикӣ ё иқболӣ бар вай аз лутфи андари дили баст ҳосил ояду андари ҷумлаи қабз ҳар касе бар андозаи басти вай буду басти вай бар андозаи қабз .
Ва қабзӣ буд кӣ бар худованди ваии мушкил буд сабаби он , андари дили қабз ҳаме ёбад мӯҷибаш надонад роҳ ӯ онаст кӣ таслим кунад то он вақт кӣ бугзарад ки агар таклиф кунад то он баравад ё пеши вақт боз шавад пеш то даройади бохтёри хеши қабз зиёдат шавад , ва буд ки азуи он бтрк адаб шимуранд чун бҳкми вақти гардан наад зуд буд кӣ он қабз зоӣл шавад . Вҳқи субҳона ҳаме гуяд валлоҳи иқбзу ибсти волӣаи трҷъўн .
Ва бастӣ буд ки ногоҳ андар ояду нобиўсону соҳиб ӯро наёбаду онро сабабӣ надонад нишоти андари дил ӯ падед ояд ва ӯро аз ҷои барангезад , роҳ ӯ онаст кӣ ором гираду адаби биҷои орад ки ӯро андарин вақт агар чизе чунин кунад мхотртии бузург буд , аз макри хФӣ бояд тарсидан .
Ва яке гуяд вақте дарӣ аз баст бар ман бозгшоднд злтӣ кардам аз он мақоми бозмондм ва аз ин сабаб гуфтаанд бар бисоти ббошу гирди инбисоти магарад . Ва худовандони ҳақиқати қабзу баст аз ҷумлаи он донистаанд кӣ аз ваии паноҳ бояд хост зеро ки қабзу баст бо азоФт бо ончӣ фавқ онаст аз истеҳлоки бандау индироҷи вай дар ҳақиқати дарвешӣу зиёни горӣ буд . Ва аз ҷунайд меояд кӣ гуфт хавфи маро бар қабз ҳаме дораду раҷо бар баст ҳаме дораду ҳақиқати ҷамъ ҳаме кунаду ҳақи марои тафриқа ҳаме кунад чун бхўФм бигирад аз хештанам фонӣ кунад ва чун барҷо мабсутам гирданд маро боз диҳад ва чун марои бҳқиқт ҷамъ кунад ҳозирам гирданд ва чун тафриқа кунад баҳақ , маро аз ман бипушад ва ӯ андарин ҳамаи ҳаракотами ораду сукӯн на , ва мстўҳш кунаду мўонст на , бҳозр омадани таъм вуҷӯд бичишанд , кошкӣ кӣ маро аз ман фонӣ кардӣ то баҳраи ёФтмӣ ё маро аз ман ғоӣб кардӣ то броҳти афтодамӣ .