Абуҳурира гуяд разии аллоҳи анҳу ки пайғамбари слии аллоҳи алайҳ вслм гуфт беҳтарини зиндагонӣ мард онаст ки мардӣ буд Аннани асби хеши гирифта , андари сиблати худоӣ ҳарҷо ки овозӣ барояд ё бимӣ буд бар пушти асб буд , марг ҳаме ҷӯяд ё куштан ва ё мардӣ ки гӯсфандон дорад дар ғории азин ғорҳо ё равадӣ азин равадҳоу намоз бпоӣ медорад ва зкўаҳ медиҳаду худоиро ҳамеи пурситад то онгаҳе ки марг ояд , ӯ нест аз мардумони магар дар хайр .

Устод эмом гуяд раҳмаи аллоҳ ки хилвати сифати аҳли сФўт буду азлат аз нишонҳои васлат буду мурӣду мубтадиро чора набӯд аз азлати андари аввали кор аз абноءи ҷинс ӯу андари ниҳоят аз хилват то мтҳққ шавад вай бо инси вайу ҳақи банда чун азлат ихтиёр кард онаст кӣ эътиқод кунад кӣ бад-ӣни азлати саломат халқ мехоҳад аз шари хешу қасди саломат хеш накунад аз шари халқ ки аввали қисмати натиҷаи хиради доштани нафас ӯ буду дувуми мазияти хеш дидан бар халқ ва ҳар ки хештан ҳақир дорад мутавозеъ буд ва ҳар ки фазл хеш бинад бар дигарон мутакаббир буд .

Рҳбониро диданд гуфтанд ӯро ту роҳибӣ гуфт на ки ман сгбонӣам ин нафаси ман сегӣаст фарои мардумон ҳаме уфтад , виро аз миёни эшон берун овардаам то мардумон аз вай саломат ёбанд .

Мардӣ ба касе бигузашт аз порсоёни он пери ҷома аз вай фароҳам гирифт он мард гуфт ҷома чаро фароҳам гирифтӣ аз ман кӣ ҷомаи ман палид нест гуфт занн хато кардӣ пероҳан манаст ки палидаст . Ҷома фароҳам гирифтам то ҷомаи ту палид нагардад . Ва аз одоб азлат онаст ки илм ҳосил кунад он қадар кӣ эътиқоди вай дуруст гардад то деви виро аз роҳ ба набарди бўсўосу илми шаръиётро биомузади он қадар ки фаризаи бгзорд то бноءи кори вай бар бунёд муҳкам бошад .

Ва азлати андари ҳақиқати ҷудо боз шуданаст аз хислатҳои накӯҳида зеро ки таъсир дар бадал кардани сифот накӯҳидааст бсФоти писандида на давр шудан аз ватан ва барои ин гуфтаанд кӣ ориф кист гуфтанд коӣни боӣн бо мардумон буд бзоҳр ва аз эшон давр буд басар .

Аз устод Абӯали шунидам гуфт ончӣ мардумон мепӯшанд май пӯшу ончии эшон михўрнд мехур валикини басар азишон ҷудо мебош .

Ва ҳам аз устод Абӯали шунидам гуфт яке биёмад пеш ман гуфт аз даври ҷой омадаам бнздик ту гуфтам ин ҳадис ба қатъ масофат несту сафар кардан , гомӣ аз нафаси фаротари шӯ ки мақсӯди ту ҳосил шуд .

Аз Абуязид ҳикоят кунанд гуфт ҳақро таъолӣ бихоб дидам гуфтам туро чигуна ёбам гуфт худро бигзору биё .

АбуУсмон мағрибӣ гуяд ҳар ки хилват бар суҳбат ихтиёр кунад бояд кӣ аз ёд кард ҳамаи чизҳо холӣ шавад магар ёд кард худоӣ , ӯ аз ҳамаи иродатҳо холӣ буд аз ҷамеъи асбоб . Агар барин сифат набошад хилвати ваии балоу ҳалок буд .

Ва гуфтаанд танҳо шудани бхлўти ҷомеътар буд дўоъии селоатро .

Яҳёи бен маоз гуяд бингар инси хеши бхлўту инси ту бозуи андари хилват агар инси ту бхлўт буд чун аз хилвати беруни аӣии инси ту бишавад ва агар инси ту бадв буд андари хилвати ҳамаи ҷойҳо туро якеаст , дашту кӯҳу биёбон .

Мардии бзёрти Абубакр вроқ омад чун хост ки боз гардад гуфт маро васиятӣ кун гуфт хайри дунёу охират дар хилват ва қиллат ёфтаму шари дунёу охират дар касрату ихтилот .

Ҷририро пурседанд аз азлат гуфт шудани андари миёни заҳматҳо ва нигоҳдоштан сар ки бар ту заҳмат накунаду нафаси ҷудои боз кардан аз халқу сари ту баста буд баҳақ .

Ва гуфтаанд ки ҳаркии азлат ихтиёр кунад ъз ӯро ҳосил шавад .

Ва гуфтаанд аз саҳл ки хилват дуруст наёяд магари бҳлол хӯрдану ҳалол хӯрдан дуруст наёяд магари бгзордни ҳақи худоӣ .

Зўолнўн гуяд ҳеҷ надидам ҳосил кардани ихлосро беҳтар аз хилват .

Абуабдулло рамлӣ гуяд дӯсти ту хилвати боду таоми ту гуруснагӣу ҳадиси ту муноҷот , ё бимирӣ ё бхдои рисӣ .

Зўолнўн гуяд нест онкии мҳтҷби гашт аз халқи бхлўт то биншинад чунонк онкасӣ кӣ мҳтҷб гардад азишон бхдоӣ .

Ҷунайд гуяд сахтии азлати осонтар аз мудорои омехтан .

Мкҳўл гуяд агар дар омехтани мардумони хайр буд андари азлат аз эшон саломат буд .

Яҳёи бен маоз гуяд тнҳоӣӣ нишаст сдиқонст .

Аз устод Абӯали шунидам раҳмаи аллоҳ ки шблӣ гуфт ё мардумони алоФлос алоФлос гуфтанд ё бобикри аломат ифлос чист гуфт аз аломати ифлоси астинос буд бамурдмон .

Яҳёи бен абӣ касӣр гуяд ҳар кӣ бо мардумономезад мудоро бояд кард ва ҳар ки мудоро кунад риё карда бошад .

Съдбн ҳарб гуяд наздики молики бен мъўл шудам бкўФаҳ виро дидам дар сарои хеш танҳо гуфтам мутаваҳҳиш нагардӣ аз тнҳоӣӣ гуфт чунон донам ки ҳечкас бо худоӣ мстўҳш нагардад .

Ҷунайди рост , гуфт ҳарки хоҳад ки дайни ваии бсломт буду тану дили ваии осӯда буд гӯ аз мардумон ҷудо бош ки ин замона ваҳшатаст ва хирадманд онаст ки тнҳоӣӣ ихтиёр кунад .

Бӯи ёқӯб сўсӣ гуяд танҳо бӯдани натавонади магар касе ки аз ҷумлаи ақўё буд аммо амсоли моро иҷтимои сӯдмандтар то дар баробари якдигар кор мекунанд .

Абўолъбос домғонӣ гуяд шблии маро васият кард ва гуфт тнҳоӣии пешаи гиру номи хеш аз девони қавм бирў кун ва рӯй фаро девор кун то онгоҳ ки аҷали даройад .

Касе бнздики Шуайби бен ҳарб омад гуфт чаро омадӣ гуфт то наздики ту ббошм гуфт ибодат ширкат барнатобад , ҳар киро бо худоӣ инс набӯд бо ҳеҷ чизаш инс набӯд .

Якеро азин қавм пурседанд ки онҷо ҳечкас ҳаст ки бо зу мўонстӣ буд гуфт ҳаст , даст фаро карду мусҳафи қуръон бардошт гуфт инаст ва дарин маънӣ шоир гуяд .

Шеър :

Мардии зўолнўни мисриро пурсед ки азлат кӣ дуруст ояд маро гуфт онгоҳ ки аз нафаси хеши азлатгирӣ .

Ибни алмборкро гуфтанд доруӣ дил чист гуфт мардумон нодидан .

Ва гуфтаанд ки чун худоӣ хоҳад ки бандаро аз зли маъсият бо ъзи тоъати оради тнҳоӣӣ бар вай осон кунаду бқноъти виро тавонгар кунаду бъиби тани хеш бино кунаду ҳаркии ин ӯро доданд хайри дунёу охират ӯро доданд .