Қоли аллоҳи таъолии ҳўолзии исиркми фии албри волбҳр .

Алӣ аздӣ гуяд ки Абдуллоҳи умри разии аллоҳи анҳу аишонрои фарои омухт ки пайғомбари слии аллоҳи алайҳи вслм чун бар уштур нишастӣ ки бсФр хостӣ шуд се бор такбир кардӣ ва гуфтӣ субҳони алзии схри лнои ҳозои вмои кнолаҳи мқрнину анои алиٰи рбнои лмнқлбўн . Пас гуфтӣ аллٰҳми анонсأлки фии сФрнои ҳозои албри волтқўии вмни алъамали мотрзии ҳўни ълинои сФрнои аллоҳами анати алсоҳби фии алсФри волхлиФаҳи фии алоҳли аллоҳами анои наузи бки ман въсоءи алсФри вкобаҳи алмнқлби всўءи алмнзри фии алоҳли волмол .

Ва чун бозомадӣ ҳам ин бигуфтӣ ва ин низ зиёдат кардӣ барин дуои оӣбўни тоӣбўни лрбнои ҳомдўн .

Ва чун рой бисёр азин тоӣФаҳи ихтиёри сафар буд ин боби дарин рисолат дар зикр сафар биоварадам аз онки муаззами кори эшон баринаст .

Ва ин тоӣФаҳ мухталифанд андарин , азишон гуруҳеи иқомат ихтиёр карданд бар сафар ва сафар накарданд магари ҳаҷи ислому ғолиб , бар эшон , иқомат будаст чун ҷунайду саҳли Абдуллоҳу бўизиди бастомӣу абўҳФсу ғайри эшон .

Ва гуруҳе аз эшон сафар ихтиёр кардаанд ва бар он бӯдаанд то охири умр чун Абуабдуллои мағрибӣу иброҳӣми адҳам ва дигарон ки бӯдаанд ва бисёре бӯдааст аз эшон ки бобтдо , андари ҳоли ҷавонӣ сафар кардаанд бисёр , пас бинишастаанд бохри ҳол чун АбуУсмони ҳирӣу шблӣу ҷузи эшону ҳарякиро азишон аслҳоӣӣ будаст ки барон банно кардаанд кори хеш .

Ва бидонед ки сафар бар ду қисматаст сафарӣ буд бар тан ва он аз ҷоӣии бҷоӣии интиқол кардан буду сафарӣ буд ба дил ва он аз сифатии бадӣгари сифатии гаштан буд , ҳазорон бинӣ ки ба тан сафар кунаду андакӣ буд онк ба дил сафар кунад .

Аз устоди Абӯалии раҳма аллоҳ шунидам ки гуфт мардӣ буд , бФрхк , дияӣаст бар канори Найшобӯр , перӣ аз перони ин тоӣФаҳ буд ва ӯро андарин забон таснифҳоаст , касе ӯро пурсед ки сафар кардӣ аиҳоолших гуфт сафари замин , агар сафари осмон , сафар замин накардаам влкни сафар осмон кардаам .

Ва ҳам аз вай шунидам ки гуфт бмрў будам , дарвешии наздик ман омад ва гуфт аз роҳии давр омадаам , барои ту , мақсӯдами дидор туаст , ман ӯро гуфтам як гоми туро кифоят буд ки аз наздики хеш фаротар наҳй .

Ва ҳикоёти эшон андари сафар мухталифаст чунонк ёд кардем ақсоми эшон андари аҳвол .

АҳнФ ҳамадонӣ гуяд андар бодия будам , танҳо бимонада , даст бардоштам гуфтам заъифаму ранҷур , ёрб бмҳмони ту ҳаме оем , андар дилам афтод ки гӯянда гуяд ки хонда туро гуфтам ёрб ин мамлакатӣаст фарох ки туфайлӣ бардорад , овозӣ шунидам аз пас пушт , бознгрстм , аъробе дидам , бар уштурӣ нишаста , маро гуфт ё аҷамӣ то куҷо гуфтам бимика хоҳам шуд гуфт хондаанд туро гуфтам надонам , гуфт нагуфтаст ман асттоъи илайҳи сбило онкас бимика шавад ки тавонад , ӯро гуфтам мамлакат фарохаст ва туфайлӣ бартобад гуфт неки туфайлеи ту . Гуфт ин шутурро хизмат туоне кард .Гуфтам тавонам , аз уштур фурӯд омаду уштур бмн дод ва гуфт барин бирав .

Касе каттониро гуфт маро васиятӣ кун гуфт ҷаҳд он кун ки ҳар шаби бадӣгари масҷидӣ меҳмон бошӣ ва намирӣ магари миёни ду манзил .

Аз ҳасрӣ ҳикоят кунанд ки гуфт нишастӣ беҳтар аз ҳазор ҳаҷу мурод вай нишастӣ буд бҷмъи ҳам бар сифати шуҳуд ва он чунонаст ки ӯ гуфт чунон нишастӣ бнъти шуҳуди тамомтар аз ҳазор ҳаҷ бар васфи ғайбати азу .

Аз мҳмдбни Исмоили алФрғонӣ ҳикоят кунанд ки гуфт бист сол сафар мекардам ману бўбкри зқоқу каттонӣ бо ҳечкас нёмихтем ва бо ҳечкас ъушрат накардем , чун бшҳрии рсидимӣ агар дар он шаҳри шайхӣ будӣ салом кардемӣ бар вайу пеш ӯ будемӣ то шаби пас бо масҷиди шудемӣу каттонӣ аз аввали шаб то охири шаб намоз кардӣу қуръони ҳама хатм кардӣу зқоқ рӯй бқблаҳ кардӣ ва бинишастӣ ва ман бози пушти афтодамии бФкрт чун бомдод будӣ намози бомдод , бар таҳорати намоз хуфтани бкрдимӣ чун касе бар мо будӣ ва бихуфтӣ виро аз хештани фозилтар дидемӣ .

Рӯемро пурседанд аз адаб сафар гуфт он буд ки ҳиммати вай дар пеши қадам вай нашавад ва ҳарҷо ки дил вай бипасандад онҷо манзил кунад .

Аз молики динор ҳикоят кунанд ки худованди таъолӣ ваҳй фиристод бмўсии алайҳи ассалом ки наълин куну Асо аз оҳан ва баргир ва сайёҳӣ кун дар замину осор ва ибратҳо ءмн талаб мекун то онгоҳ ки наълин бадараду Асои бишиканад .

Абуабдуллои мағрибӣ сафар кардӣ доиму шогирдони вай бозу будандӣу доими муҳаррам будӣ ва чун аз эҳром берун омадӣ дигари бор эҳром гирифтӣу ҳаргизи ҷомаи вай шўхгн нашудӣу нохуни ваии бунаи болейдӣу мӯии вай дароз нашудӣу бшби ёрони вай бо ваии ҳамеи рафтандӣ ва чун яке аз роҳ биФтодӣ гуфтӣ бадаст рост бозгард ё фалон , ё дасти чап бар роҳ ҳаме доштӣ аишонро ва эшон аз пас пушт ӯ , ва ҳеҷ чиз ки дасти одамиёни бадви расида будӣ нахурдӣу таом ӯ бехи гиёҳҳо будӣ чун ёфтандӣ барои ӯ бркндндӣ .

Гуфтаанд ҳаркии ёр ӯ , ӯро гуяд бархез , гуяд то куҷо , ҳамроҳ набошаду ҳамроҳиро нишоед .

Аз Абӯалии работӣ ҳикоят кунанд ки гуфт бо Абдуллоҳи мрўзӣ суҳбат кардам ,у пеш аз онки ман бо вай суҳбат кардам дар бодия рафтӣ безод чун ман бсҳбти ваии расидам , маро гуфт чигуна дўстрдории онки амир ту бошӣ ё ман гуфтам ту амир бошӣ гуфт бар ту бодои бтоъти доштан ман гуфтам оре , тубра барграфту зоди андари ниҳод ва дар пушт кашид , ҳаргоҳ ки гуфтамӣ бмни даҳ то пора баргирам гуфтӣ амири манам турои бтоъти ман бояд буд иттифоқро шабии моро борон гирифт то бомдод бар сари ман боистод ва гилӣмӣ дошт бар сари ман бдоштаҳ буд то борон бар сар ман наёяд бо хештан ҳаме гуфтам кошкӣ ман бмрдмӣу нгФтмӣ ки амири тўӣии пас маро гуфт чун бо касе ҳамроҳӣ кунӣ чунин кун ки ман бо ту кардам .

Ҷавонии бнздики Абӯали рӯдборӣ омад чун бозхост гашт гуфт шайх чизе бигӯед гуфт ё ҷавонмарди иҷтимои ин қавм бўъдаҳ набӯду парокандагии эшон бмшоўрт набӯд .

Музайян кабӣр гуяд андар сафар будам бо хавос , каждумӣ бар зонуяш мерафт бархестам то виро бикашам нагузошт гуфт даст бидор ки ҳамаи чизҳоро бмо ҳоҷат бошад ва моро бҳичи чиз ҳоҷат нест .

Абуабдулло насибӣ гуяд сӣ сол сафар кардам , ҳаргизи хирқаи бмрқъи ндўхтм , ва ҳеҷ мавзе ки марои рафиқӣ будӣ онҷои ншдмӣу нгзоштмӣ ки ҳечкас бо ман чизе барграфтӣ .

Устоди эмоми раҳма аллоҳ гуяд бидонед ки чун он қавми одоби ҳузури ҳама биҷой оварда бошанд , аз муҷоҳидатҳо хоҳанд ки бар он зиёдат кунанд , аҳкоми сафари бози он азоФт кунанд риёзати нафасро ки ӯро аз миёни маълум берун баранд ва аз миёни ошноёни бибаранд то бо худои зиндагонӣ чун кунад беълоқтӣ ва бевоситау андари сафар аз вирдҳо ки андар ҳзр дошта бошанд ҳеҷ чизи даст бндорнд гӯйанд рухсат , онро буд ки сафараши бзрўрт буд моро ҳеҷ шуғл несту сафари моро зарурат нест .

Аз нсрободӣ ҳикоят кунанд гуяд андари бодия заъиф шудам чунонк аз хештан навмед шудам , ба рӯз буд чашми ман бар моҳ афтод биравӣ дидам набиштаи ФсикФикҳми аллоҳи қавии гаштам ва ин ҳадис аз он вақти боз бар ман кушода шуд .

Абуёқӯб сўсӣ гуяд мусофирро чаҳор чиз бибояд , илмӣ бояд кӣ ӯро нигоҳ дораду вараъӣ бояд ки виро аз ношоистҳо боз дораду ваҷдии тамом бояд ки ӯро баргираду халқӣ бояд ки ӯро масӯн дорад .

Ва гуфтаанд сафарро аз он сафар хонанд ки хуии мардони андрў пайдо гардад .

Ва каттонӣ чун дарвешии якбор бимн шудӣ пас бори дигар боз шудӣ , ӯро маҳҷӯр кардӣ ва он аз он кардӣ кӣ гуфтӣ бимн аз баҳр рФқ шудаст .

Иброҳӣми хавоси андари сафари ҳеҷ чизи брнгрФтӣу ҳаргизи сӯзану ркўаҳ аз вай ҷудо нашудӣ гуфтӣ чун ҷомаи бадаради сӯзани бакор бояд ки ҷома бова дузанд то урат пайдо нашаваду ркўаҳи таҳоратро бояд ва ин чизҳоро ълоқт ва маълум надоштӣ .

Аз Абуабдуллои розӣ ҳикоят кунанд гуфт аз трсўс берун шудам , тиҳии пои рафиқӣ бо ман буд андари дияии шудеми бшом , дарвешии маро нълинӣ оварад , напазируфтам ин дарвеш гуфт фаропазир ки кӯр шудам ва ин футуҳи турои бсбб ман будаст гуфтам сабаб чист гуфт наълин берун кашидаам бмўоФқти ту ва нигоҳ дошт ҳақи суҳбат .

Гӯйанд хавоси андари сафарӣ буд ва се тан бозу буданд фарои масҷидии расиданд ва он масҷид дар надошту сармои сахт буд чун бомдод буд ӯро диданд бар дар масҷид истода гуфтанд ин истодан ту чист гуфт тарсидам ки сармои бшмо роҳ ёбад ҳамаи шаби чунон истода буд то сармо асар накунад .

Гуяд каттонӣ аз модари дастурии хост то бҳҷ шавад , модараши виро дастурӣ дод , берун шуду андар бодия шуд , бўл бар ҷома вай афтод гуфт ин аз баҳр халалӣаст ки дар кор манаст , бозгашт ва омад то бсрои хеш , дар бузаду модари ваии дрбгшод нигаҳ кард ӯро дид андари пас дар нишаста , пурсед ки чаро нишаста ӣнҷо гуфт то ту бирафта ният карда будам ки аз ӣнҷои брнхизм то туро набинам .

Абунасри сӯфӣ аз асҳоби нсрободӣ буд гуфт аз дарёи беруни омадами бъмони гуруснагии андари ман асар карда буд андар бозор мешудам бдкони ҳалвогарии расидами бузҳои бирён дидаму ҳалвои ҳоءи некӯи андар мардӣ овехтам ки марои азин бихар гуфт аз баҳр чаҳ хуррам , туро бар ман чизе воҷибаст гуфтам чора нест то марои азин бихарии мардӣ дигар гуфт эй ҷавонмарди даст аз вай бидор , он манам ки бар ман воҷибаст он чиз ки ту мехоҳӣ , бар ман ҳукм кун , он мард ҳарчӣ хостам бихаред ва бирафт .

Ҳикоят кунанд аз Абулҳасан мисрӣ гуфт иттифоқ афтод маро бо сҷзии андари сафар , аз Таробулуси рӯзӣ чанд рафтем ҳеҷ чиз нахурдем ва наёфтем кдўӣӣ дидам бар роҳ афканда барграфтам ва ҳаме хӯрдам шайхи боз ман нагирист ҳеҷ чиз нагуфт донистам ки азон кроҳит дошт , биндохтми онрои пас панҷ динори футуҳ буд моро андари дияии шудем . Гуфтам магари чизеи хирад ва худ бигузашт ва нахарид пас маро гуфт магари гӯйӣ ки мерафтем ва ҳеҷ нахарид ва нахурдем ҳам акнӯн биҳўдиаҳ мерасем дияӣаст бар роҳу онҷо мардӣаст соҳиби аёл чун онҷо расем бмо машғӯл гардад ин динор ба ваии диҳем то бар моу аёли хеш нафақа кунад чун бидон дия раседем динорҳо ба ваии додем , нафақа кард чун аз он дияи беруни шудем маро гуфт ё абоолҳсн чун хоҳӣ кард гуфтам бо ту биравам гуфт ту марои бкдўӣӣ хиёнат кунӣ ва бо ман суҳбат хоҳӣ карду суҳбат ман нахост ва бирафт .

Абуабдулло хафиф гуяд андари ҳол ҷавонӣ будам , дарвешии пеш ман омаду асар гуруснагӣ дид бар ман , марои бсрои хеши барад , гӯшти бкшги пухта буду гӯшти мутағаййир шуда буд ман срид ҳаме хӯрдам ва аз гӯшти ҳазар ҳаме кардам , ӯ луқмаи дигар бмн дод баси ранҷ аз он бмн расед , он мард он бидид аз ман хаҷал шуд ман низ хаҷал шудам аз хиҷлати вай , андари ҳоли марои иродат сафар хост бархестам то бсФр шавам кас фиристодам наздики волида то мураққаъи наздики ман оради волидаи ҳеҷ муъориза накарду розӣ буд аз ман бшдн , аз Қодисия бирафтам бо ҷамоатӣ аз даравишон , роҳ гум кардем ва онч доштем аз зод ҳама барисед ва мо ҳама бар шараф ҳалок раседем , то бқбилаҳ раседем аз қабилҳо , ҳеҷ чиз наёфтему ҳоли мо бзрўрт расед то он ҷо ки сегӣ харидем бчндини динор ва бирён карданду пора аз он бмн доданд чун бхўостм хӯрд андеша кардам дар ҳоли хеш , андар дилам афтод ки ин уқубат онаст ки он пер аз ман хаҷал шуд , андари ҳол , тавба кардам ва сокин шудам , роҳ бмо намуданд ҳаҷи бкрдму бози омадам ва аз он дарвеши узри хостам .