Гул дар қурӯқ арақ кунад аз шарм рӯй ту

Софӣ ба кӯчҳо дӯд аз ҷустуҷӯии ту

Дар шона дид мӯии ту софӣ ва зон замон

Брсинаҳ санг мезанад аз шавқи мӯии ту

Бар пои сарву бед наад рӯй ҳар нафас

Софии зи ҳасрату ҳаваси қад ва рӯй ту

Мишкӣн кунад канору лабаш ҳар ба муддатӣ

Он боди машки без киед зи сӯии ту

Софӣ ба ҷои об равонҳо кунад нисор

Бар дасти онкӣ об занад хоки кӯии ту

Дасташ ба ҷон намерасад , ар не ба ҷои об

намекард ҷони хештани андари гулӯии ту

Рӯзии буна ба хӯрдан май пой дар қурӯқ

То мо ба сари кашем чу софии кадуии ту

Кӣ кардамӣ ман аз лаби софии ҳадис ? агар

Вақте бирав даҳон наниҳодӣ сабуии ту

Ту дар Мароғаи фориғу сӯфӣ ба навбаҳор

Дар хоку хӯни Мароғаи занони зи орзӯии ту

Бар мо ту баста дар чу қурӯқи солу моҳ ва мо

Сар дар ҷаҳони ниҳода чу софӣ ба буии ту

Софии зи санги тафриқа фарёд ме кунад

Монанди Авҳадӣ , ки бинолад зи хуии ту