То ндонӣ илоҳро зи нахуст

Ин гувоҳӣ наёяд аз ту дуруст

Нест дар ҳайкали алиф бе тӣ

Хубтар зини ду нафйу исботӣ

Ганҷи тавҳидро беҳинаи тилисм

Нашиносам ҷузин ду номии исм

Худ ҳуруфии бад-ӣни сифат бояд

Ки калиди биҳиштро шояд

Гар ба таҳқиқашон ндонӣ арҷ

Шуд ду бадари андарин ду чордаҳи дарҷ

Ҳар яке зини чаҳордаҳи гона

Даҳ калидасту чори дандона

Андарин иттифоқ нест шаккӣ

Ки ду қисманд ва ҳар ду қисми яке

Аввалу охиру калому сур

Нест аз бист ва ҳашт ҳарфи бадар

Ин ҳуруфанду баси манозили моҳ

Балки инанду баси манозили роҳ

Сухании зин ҳуруф нест бадар

эй ҳариф , аз ҳуруф мо магзар

Ҳар чаҳ ғайр аз худост андрдаҳ

Дар дами лои ин шаҳодат на

Тавба дар лои ин сухан дар ҷуст

Ин суханро бибин , ки кам харҷаст

Ҳар чаҳ дар ваии нишони ғайр буд

Дар талаби карданаш чаҳ хайр буд ?

Тарки он ғайр то нагирӣ чуст

Ин шаҳодат наёяд аз ту дуруст

Баъди азин тавбаи тавбаи исти дурушт

Ки дарави нафасро туоне кишт

Ваон ба кам хӯрданаст ва кам хуфтан

Давр бӯдани зи халқ ва кам гуфтан

Дар тариқати чаҳор ёр инаст

Чораи кори мард кор инаст

Чун дарин бута пок шуд зар ӯ

Ба дукон оваранд ҷавҳар ӯ

Муддатии чашму гӯш боз кунад

Аз муроди худ эҳтироз кунад

Ҳар чаҳ доноаш гуфт бипазирад

Вончаҳ кард ӯ ба ҷон фаро гирад

То ба гуфт ва ба кард донанда

Шавадаш кард ва гуфт монанда

Қавлу феълаш чу мустақӣм ояд

Дар мақоми адаб муқӣм ояд

Бар нагардад зи кори даҳ мурда

То шавад кордону парварда

Ҳар чаҳ ояд ба хФиаҳ дар дили пер

Кунад омодаи зуд ва гуяд : гир

Ҳеҷ муҳтоҷ кун макун набӯд

Шайхро ҳоҷат сухан набӯд

Чун дарав гардад ин нишони равшан

Шавадаш дили дурусту ҷони равшан

Рӯйу райши тамом нур шавад

Лоиқи хилват ва ҳузур шавад