Ба риё рӯй дар худоӣ макун

Пеши яздон ба зарқ ҷой макун

Ҳар намозӣ вау тоъатӣ ки турост

Бӯрёе наярзад , ар брёст

Дайгарӣ хоҳ бош ва хоҳ мабош

Хасм чун дид гӯ : гувоҳ мабош

Карда хешро манеҳ сангӣ

Вндрў аз риёи мҳли рангӣ

Бар ту зебо намӯд карда ту

Чун надидӣ ки чист пардаи ту

Ончӣ ёқӯт гуфтяш миност

Чаҳ фурӯшӣ ? ки ҷавҳарӣ биност

Бар ту пӯшида ҷавҳарӣ чандаст

Ки аз онҷмлаҳи кор дар бандаст

Зони ғалатҳо чу по кашад роҳат

Набарди деви фитна дар чоҳат

Тоъати худ зи чашм халқ бапуш

Зон макун ёд ва дар фузӯнӣ кӯш

Чун ба тоъат нигаҳ кунӣ гунаҳаст

Ошиқи хеши байн чаҳ мард раҳаст ?

Ғайр дар дили мҳл , ки роҳ кунад

Ки чу эзади дарав нигоҳ кунад

Агар аз дайгарӣ асар ёбад

Рӯй сулҳ аз дил ту бартобад

Нест ихлоси ҷузи худо дидан

Кардани кору кор нодидан

Тан ба тоъат чу хупазир шавад

Дар дили ихлос ҷойгир шавад

Чун шуд ихлосро нишонаи падед

Нур сидқ ояд аз миёнаи падед

Нафасии ҷуз ба ёд ҳақ назанад

Ҷуз ба фармони ҳақ нутқ назанад

Ҳар чаҳ дар кун ва макон бинад

Аз азали қудратӣ дар он бинад

Чун ба ҳақи ҷумларо ҳўолт кард

Бениши ғайр ӯ ақолт кард

Аз худу дайгарӣ халос шавад

Дар раҳ аз бандагон хос шавад

Дар маҳали сафо қадам ронад

Ҳар чаҳ ғайр аз вафо адам донад

Ҳар касе марди ин мушоҳида нест

Шукри ин фатҳи ҷуз муҷоҳида нест

Онкии худро бад-ӣн набард занад

Лоф « ҳилли ман мазид » дард занад

Тоъатиро ки бо риёи бунёд

Бунаӣ , ҷумла бод бошад , бод

То сари мӯе аз риё боқӣаст

Ҳар чаҳ гӯйии ту маҳзи зроқист