Сқаҳи алмалики хосу хозини шоҳ

Хоҷаи тоҳири алейк айни аллоҳ

Ба қудуми азизи лўҳоўр

Миср карду зи Миср беш ба ҷоҳ

Нур ӯ нури Юсуф чоҳӣ аст

Ҷоҳ ӯ нобсўдаҳи сояи чоҳ

Софи фазлаш ба базл гашта раҳе

Чашми шеъраш ба шаръ карда нигоҳ

Дастҳои дароз наҳй гарон

Шуда аз наҳй мункираши кӯтоҳ

Меғи дўшо ба бозуӣу каф ӯ

Шери дўшидаҳ дар гулӯии гиёҳ

Ҳбзои он замин ки ибра кунад

Мавкибаши тӯлу арзи он ба сипоҳ

На бадви зулмро кунанд мрҳ

На дар ӯ қаҳтро диҳанд паноҳ

Шераши аршир осмон бошад

Бе аҷали ҷурм ӯ нагирад роҳ

Кӯҳаш ар кӯҳ каҳрабо бошад

Бе баҳои табъ ӯ наёбади коҳ

Шодбош эй чу адли нўшрўон

Зикри адли ту саҷдаи афвоҳ

Дайри зӣ эй чу сади Искандар

Сади ҳзми ту ҳоили бадхоҳ

Айни фазлӣ ва рӯзгор турост

Бар мурооти халқи вусъати гоҳ

Даври чархӣ . . .

Дар муҳимоти малики суръати моҳ

Ҳеҷ даъвӣ накарда ҳиммати ту

Каз ду алавӣ надошта ду гувоҳ

Ҳеҷ манзил накӯфт ахтари ту

Бар ду нири насохтаи ду сипоҳ

Касе нагӯяд ки . . .

Саъй рафтан . . .

То ба заҷр ва ба фоли нек буд

Бар сари роҳ дидани рӯбоҳ

Коми коми ту бод дар некӣ

Кори кори ту бод бар даргоҳ

Қарни умри ту сӣ ва панҷ вале

Соли қарни ту сесад ва панҷоҳ