Шаби ошиқон бедил чаҳ шабӣ дароз бошад

Ту биё каз аввали шаб дар субҳ боз бошад

Аҷабаст агар тавонам ки сафар кунам зи дастат

Ба куҷо равад кабӯтар ки асир боз бошад

з муҳаббатат нахоҳам ки назар кунам ба рӯят

Ки муҳиби содиқ онаст ки покбоз бошад

Ба киришмаи анояти нигаҳӣ ба сӯй мо кун

Ки дуои дардмандони зи сар ниёз бошад

Суханӣ ки нест тоқат ки з хештан бапушам

Ба кадом дӯст гӯям ки маҳал роз бошад

Чаҳ намоз бошад онро ки ту дар хаёл бошӣ

Ту санам намегузорӣ ки маро намоз бошад

На чунин ҳисоб кардам чу ту дӯст ме гирифтам

Ки сано ва ҳамд гӯйему ҷафо ва ноз бошад

Дигараш чу бозбӣнии ғам дил магӯӣ саъдӣ

Ки шаби висоли кӯтоҳу сухан дароз бошад

Қадамӣ ки барграфтӣ ба вафоу аҳди ёрон

Агар аз бало битарсӣ қадам муҷоз бошад