Он ба ки назар бошад ва гуфтор набошад

То муддаии андари пас девор набошад

Он бар сар ганҷаст ки чун нуқта ба кунҷӣ

Биншинаду саргашта чу паргор набошад

эй дӯсти баровари дарӣ аз халқ ба рӯем

То ҳеҷ касами воқиф асрор набошад

намехоҳаму маъшӯқу заминӣу замонӣ

Ков бошад ва ман бошам ва ағёр набошад

Пандами мадае дӯст ки девонаи сармаст

Ҳаргиз ба сухани оқил ва ҳушёр набошад

Бо соҳиб шамшер мабодат сару корӣ

Ало ба сари хештанат кор набошад

Саҳласт ба хӯни ман агар дасти барорӣ

Ҷон додан дар пои ту душвор набошад

Моҳат натавон хонд бад-ӣни сӯрату гуфтор

Маро лабу дандон шкрбор набошад

Ваон сарв ки гӯйанд ба болой ту бошад

Ҳаргиз ба чунин қомат ва рафтор набошад

Мо тавба шикастем ки дар мазҳаби ушшоқ

Сӯфӣ напасанданд ки хумор набошад

Ҳар пой ки дар хона фурӯ рафт ба ганҷӣ

Дигари ҳамаи умраши сар бозор набошад

Аттор ки дар айн гулобаст аҷаб нест

Гар вақти баҳораши сар гулзор набошад

Мардум ҳама донанд ки дар номаи саъдӣ

Мишкӣаст ки дар кулба аттор набошад

Ҷон дар сари кор ту кунад саъдӣ ва ғам нест

Кон ёр набошад ки вафодор набошад