Агар он ъҳдшкн бо сар мисоқ ояд

Ҷони рафтаи сет ки бо қолаб муштоқ ояд

Ҳамаи шабҳои ҷаҳон рӯз кунад талъат ӯ

Гар чу субҳяши назар бар ҳама офоқ ояд

Ҳар ғамиро фараҷӣ ҳаст валикини тарсам

Пеш аз онам бикашади заҳр ки трёқ ояд

Бандагӣ ҳеҷ накардем ва тамаъ ме дорем

Ки худовандӣ аз он сират ва ахлоқ ояд

Гар ҳамаи сӯрати хубони ҷаҳон ҷамъ кунанд

Рӯй зебои ту дебоча авроқ ояд

Дайгаригар ҳама эҳсон кунад аз ман бухл аст

Вази ту матбӯъ будгар ҳама аҳроқ ояд

Сарв аз он пои гирифтаи сет ба як ҷои муқӣм

Ки агар бо ту равад шармаш аз он соқ ояд

Бе тугар бод сабо мезанадам бар дили риш

Ҳамчунонаст ки оташ ки ба ҳроқ ояд

Гар фироқат накушуд ҷон ба висолат бидиҳам

Ту гарави барадӣ агар ҷуфт ва агар тоқ ояд

Саъдё ҳар ки надорад сари ҷони афшонӣ

Мард он нест ки дар ҳалқа ушшоқ ояд