Ҳар шаби андеша дигар кунаму рой дигар

Ки ман аз дасти ту фардо биравам ҷой дигар

Бомдодон ки бурун май нуҳум аз манзили пой

Ҳасан аҳдам нагузорад ки нуҳуми пой дигар

Ҳар касеро сари чизе ва таманноӣ касеаст

Мо ба ғайр аз ту надорем таманноӣ дигар

Зон ки ҳаргиз ба ҷамоли ту дар ойӣнаи ваҳм

Мутасаввир нашавад сӯрату болой дигар

Вомиқӣ буд ки девонаи узрое буд

Манам имрӯз ва туе Вомиқу узроӣ дигар

Вақт онаст ки саҳрои гул ва сунбул гирад

Халқи берун шуда ҳар қавм ба саҳроӣ дигар

Бомдодон ба тамошои чамани беруни ой

То фироқ аз ту намонад ба тамошоӣ дигар

Ҳар сабоҳии ғамӣ аз даври замон пеш ояд

Гӯям ин низ нуҳум бар сари ғамҳои дигар

Бозгуем на ки даврони ҳаёти ин ҳама нест

Саъдии имрӯз таҳаммул куну фардоӣ дигар