эй ба халқ аз ҷаҳонёни мумтоз

Чашми халқӣ ба рӯй хуби ту боз

Лозимаст он ки дорад ин ҳамаи лутф

Ки таҳаммул кунандаш ин ҳамаи ноз

эй ба ишқи дарахти болоят

Мурғи ҷони рамида дар парвоз

Он на соҳиби назар буд ки кунад

Аз чунин рӯй дар ба рӯй фароз

Бихӯрамгар з даст туаст набед

Накунамгар хилоф туаст намоз

Гар бгрим чу шамъи маъзӯрам

Кас нагӯяд дар оташами мгдоз

наменагуфтам сухан дар оташи ишқ

То нагуфт оби дидаи ғаммоз

Обу оташи хилоф як дигаранд

Нашунидем ишқу сабри анбоз

Ҳар ки дидори дӯст май талабад

Дӯстиро ҳақиқатасту муҷоз

Орзӯманди каъбаро шарт аст

Ки таҳаммул кунад нишебу фароз

Саъдёи зинда ошиқӣ бошад

Ки бимирад бар остони ниёз