Чу ту омадӣ марои бас ки ҳадис хеш гуфтам

Чу ту истода бошӣ адаби он ки ман беафтам

Ту агар чунин латиф аз дар бӯстони даройӣ

Гули сурх шарм дорад ки чаро ҳамеи шакуфтам

Чу ба мунтаҳо расад гул баравад қарори булбул

Ҳамаи халқро хабар шуд ғами дил ки ме наҳафтум

Ба умеди он ки ҷое қадамӣ ниҳода бошӣ

Ҳамаи хокҳои Широз ба дидагон бирафтам

Ду се бомдоди дигар ки насим гул барояд

Бтар аз ҳазордастони бикашади фироқи ҷуфтам

Нашунидае ки Фарҳод чигуна санги сифтӣ

На чу санги остонат ки ба оби дидаи сифтам

На аҷаби шаби дарозам ки ду дида боз бошад

Ба хаёлат эй ситамгар аҷабаст агар бихуфтам

зи ҳазор хӯни саъдии бҳлнди бандагонат

Ту бигӯӣ то бирезанд ва бигӯ ки ман нагуфтам