Сахт ба завқ медиҳад боди зи бӯстони нишон

Субҳ дамид ва рӯз шуд хезу чароғ ваонишон

Гар ҳамаи халқро чу ман бедил ва маст ме кунӣ

Рӯй ба солеҳони намои хамр ба зоҳидӣ чашон

Тайифае самоъро айб кунанду ишқ ро

Замзама Эй биор хуш то бираванд нохўшон

Хирқа бигир ва мебидиҳ бода биору ғами бабр

Бехабараст оқил аз лиззати айши биҳшон

Сӯхтагони ишқро дӯд ба сақф ме равад

Вақъ надорад ин сухани пеши фусурдаи оташон

Рақси ҳалол боядат суннати аҳли маърифат

Дунёи зери пой на даст ба охират фишон

Теғ ба хФиаҳ мехӯрам оҳ наҳуфта ме кунам

Гӯши куҷо ки башнавад нолаи зори хомашон

Чанд насиҳатам кунӣ каз паии некӯони Марв

Чун нарӯм ки бихўдми шавқи ҳамеи баради кашон

Ман на ба вақти хештани пер ва шикаста бӯда ам

Мӯӣ сипед мекунад чашми сиёҳи акдшон

Буии биҳишт май дамади мо ба азоб дар гарав

Об ҳаёт меравад мо тани хештани кашон

Боди баҳору буи гул муттафиқанд саъдё

Чун ту фасеҳи булбулии ҳайф буд зи хомашон