Он сарви нози байн ки чаҳ хуш меравад ба роҳ

Вони чашми оҳӯона ки чун мекунад нигоҳ

Ту сарви дидае ки камари баст бар миён

ё моҳи чордаҳ ки ба сари брнҳди кулоҳ

Гул бо вуҷӯд ӯ чу гиёҳаст пеши гул

Маи пеш рӯй ӯ чу ситораи сети пеши моҳ

Султони сифат ҳаме равад ва сад ҳазор дил

Бо ӯ чунон ки дар пай султон равад сипоҳ

Гӯйанд аз ӯ ҳазар куну роҳи гурези гир

Гӯям куҷои рӯм ки надонам гурезгоҳ

Аввали назар ки чоҳи занхдони бдидмш

Гӯйӣ дар аўФтоди дил аз дасти ман ба чоҳ

Дили худ дареғ нест ки аз даст ман бирафт

Ҷони азиз бар каф дастаст гӯ бихоҳ

эй ҳар ду дидаи пой ки бар хок ме наҳй

Охир на бар ду дидаи ман ба ки хоки роҳ

Ҳайфаст аз он даҳан ки ту дории ҷавоби талх

Вони синаи сифед ки дорад дили сиёҳ

Бечорагон бар оташ меҳрат бсухтанд

Оҳ аз ту сангдил ки чаҳ номеҳрбонии оҳ

Шаҳрӣ ба гуфту гӯии ту дар тангнои шавқ

Шаб рӯз мекунанд ва ту дар хоби субҳгоҳ

Гуфтам бинолам аз ту ба ёрону дӯстон

Бошад ки даст зулм бидорӣ з бе гуноҳ

Бозами ҳифози доман ҳиммат гирифт ва гуфт

Аз дӯсти ҷуз ба дӯст мабар саъдёи паноҳ