Ман надонистам аз аввал ки ту бемеҳру вафое

Аҳд нобастан аз он ба ки бабандӣу нпоиӣ

Дӯстон айб кунандам ки чаро дил ба ту додам

Бояд аввал ба ту гуфтан ки чунин хуб чарое

эй ки гуфтӣ Марви андари паии хубони замона

Мо кҷоиим дар ин баҳри тафаккури ту куҷое

Он на холасту занхдону сари зулфи парешон

Ки дили аҳли назари барад ки сиррӣаст худоӣ

Парда бурдор ки бегонаи худ ин рӯй набинад

Ту бузургӣ ва дар ойӣна кучак нанамое

Ҳалқа бар дар натавонам задан аз дасти рақибон

Ин тавонам ки биёям ба маҳалат ба гадоӣ

Ишқу дарвешӣу ангушти намоеу маломат

Ҳама саҳласт таҳаммул накунам бори ҷудоӣ

Рӯзи саҳро ва самоъасту лаби ҷӯйу тамошо

Дар ҳамаи шаҳр дилӣ нест ки дигари брбоиӣ

Гуфта будам чу биёеи ғами дил бо ту бигӯям

Чаҳ бигӯям ки ғам аз дил баравад чун ту биёе

Шамъро бояд аз ин хона ба дрбрдну куштан

То ба ҳамсоя нагӯяд ки ту дар хонаи мое

Саъдӣ он нест ки ҳаргизи з камандат бигурезад

Ки бидонаст ки дарбанди ту хуштар ки раҳоӣ

Халқ гӯйанд бирав дил ба ҳавои дгарии даҳ

Накунам хосса дар айёми атобаки ду ҳавоӣ