Вақт он омад ки хуш бошад канори сабзаи ҷӯй

Гар сар саҳроат бошад срўболоиии биҷавӣ

Вар ба хилват бо длоромт муяссар ме шавад

Дар сирояти худ гул афшонаст сабзии гӯи Марвӣ

эй насими кӯии маъшӯқи ин чаҳ бод хуррам аст

То куҷо будӣ ки ҷонам тоза мегардад ба буи

Мутрибони гӯйӣ дар овозанду мисатон дар самоъ

Шоҳидон дар ҳолату шӯридагон дарҳоиу ҳўӣ

эй рафиқи онч аз балои ишқ бар ман ме равад

Гар ба тарки ман наме гӯйӣ ба тарк ман бигӯӣ

эй ки пой рафтанат кунадасту роҳи васли тунд

Бозгаштан ҳам нишоед то қадами дории бпўӣ

Гар бибинӣ гиря зорам ндонӣ фарқ кард

Коб чашмаст ин ки пешат меравад ё оби ҷӯй

Гӯйро гуфтанд к-эии бечора саргардон мабош

Гӯии мискинро чаҳ товонаст чавгонро бигӯӣ

эй ки гуфтӣ дил бишӯй аз меҳри ёри меҳрбон

Ман дил аз меҳраш намешавем ту даст аз ман бишӯй

Саъдё ошиқ нишоед бӯдани андари хонақоҳ

Шоҳиди бозии фароху зоҳидии танги хуй