Сафар дароз набошад ба пои толиби дӯст

Ки зинда абадаст одамӣ ки кушта ӯст

Шароби хӯрдаи маънӣ чу дар самоъ ояд

Чаҳ ҷои ҷома ки бар хештани бадаради пӯст

Ҳар он ки бо рухи манзури мо назар дорад

Ба тарк хеш бигӯед ки хасм арбада ҷӯаст

Ҳақир то нишморӣ ту оби чашми фақир

Ки қатраи қатраи борон чу бо ҳам омад ҷӯаст

намеравад ки камандаши ҳамеи баради муштоқ

Чаҳ ҷои панди насиҳати кунон биҳдаҳ гӯаст

Чу дар миёнаи хоки аўФтодаҳ эй бинӣ

Аз он бипурс ки чавгон аз ӯ мапурс ки гӯаст

Чаро ва чун нарасад бандагони мухлис ро

Равостгар ҳама бад мекунӣ бикун ки накӯаст

Кадоми сарви сеӣ рост бо вуҷӯди ту қадар

Кадоми ғолияро пеши хоки пой ту бӯаст

Басӣ бигуфт худованди ақл ва нишнидам

Ки дил ба ғамзаи хубони мада ки санг ва сабуаст

Ҳазор душман агар бар саранд саъдӣ ро

Ба дӯстӣ ки нагӯяд ба ҷузи ҳикояти дӯст

Ба оби дидаи хунини набиштаи қиссаи ишқ

Назар ба сафҳа аввал макун ки ту бар туаст