Малики зодаеро шунидам ки кӯтоҳ буду ҳақиру дигари бародарони баланду хуб рӯй , бории падар ба кароҳату астҳқори дарав назар мекард , писар ба фаросату астбсор ба ҷой оварад ва гуфт : эй падари кӯтоҳи хирадманд ба ки нодони баланд . На ҳар чаҳ ба қомати меҳтар ба қимати беҳтар .

Алшоаҳи назифау алФили ҷиФаҳ .

Падар бихандеду арқони давлати бпсндиднду бародарон ба ҷони брнҷиднд .

Шунидам ки маликро дар он қурби душмании саъб рӯй намӯд чун лашкар аз ҳар ду тараф рӯй дар ҳам овараданд аввал касе ки ба майдон дар омад ин писар буд , гуфт :

Ин бигуфт ва бар сипоҳ душман заду танӣ чанд мардони кории биндохт чун пеш падар омад замин хизмат бабўсед ва гуфт :

Овардаанд ки сипоҳи душман бисёр буду ӣнони андак . Ҷамоатии оҳанг гурез карданд . Писар наъра зад ва гуфт : эй мардон бакӯшед ё ҷома занон бапушед ! саворонро ба гуфтан ӯ таҳаввури зиёдати гашт ва ба як бор ҳамла овараданд . Шунидам ки ҳам дар он рӯз бар душман зафар ёфтанд малики сар ва чашмаш бабўсед ва дар канор гирифт ва ҳар рӯзи назар беш кард то валиаҳд хеш кард .

Бародарони ҳасади бурданду заҳр дар таомаш карданд . Хоҳар аз ғурфа бидид дарича бар ҳам зад , писар дарёфту даст аз таом кашид ва гуфт : маҳоласт ки ҳунармандон бимиранд ва бе ҳунарони ҷой эшон бигиранд .

Падарро аз ин ҳол огаҳӣ доданд . Бародаронашро бихонаду гӯшмолӣ ба воҷиб бидод . Пас ҳар якеро аз атрофи билоди ҳисса муайян кард , то фитна бинишаст ва низо бархест , ки даҳ дарвеш дар гилӣмии бхсбнд ва ду подшоҳ дар иқлӣмӣ нагунҷанд .