Яке аз мулӯки араби ранҷур буд дар ҳолати перӣу умеди зиндагонӣ қатъ карда , ки саворӣ аз дар даромад ва бишорат дод ки фалони қалъаро ба давлат худованд кушодему душманон асир омаданду сипоҳу раияти он тарафи бҷмлгии мутӣъи фармони гаштанд ; малики нафасии сард бар оварад ва гуфт : ин мужда маро нест дшмнонми рост яъне ворисони мамлакат .
Бад-ӣни умед ба сар шуд , дареғ , умри азиз
Ки ончӣ дар диламаст аз дирам фароз ояд
Умеди баста бар омад вале чаҳ фоида зонк
Умед нест ки умри гузашта боз ояд
Кӯс риҳлат бикуфт дасти аҷал
эй ду чашмами видоъи сари бикунед
эй кафи дасту соиду бозу
Ҳамаи тавдиъи икдгри бикунед
Бар ман аўФтодаҳи душмани ком
Охир эй дӯстони гузари бикунед
Рӯзгорам бишуд ба нодонӣ
Ман накардам , шумо ҳазари бикунед