Якеро аз мулӯки муддати умр сипарӣ шуд , қоим мақомӣ надошт , васият кард ки бомдодони нахустин касе ки аз дар шаҳр андар ояд тоҷи шоҳӣ бар сар вай ниҳанду тафвизи мамлакат бадв кунанд .

Иттифоқан аввал касе ки дар омад гадоӣ буд ҳамаи умри луқмаи андӯхтау рқъаҳи дӯхта .

Арқони давлату аъёни ҳазрати васияти малик ба ҷой овараданду таслими мафотеҳи қалоъу хзоин бадв карданду муддатӣ малик ронад то баъзе умарои давлати гардан аз тоъат ӯ бпичониднду мулӯк аз ҳар тараф ба мнозът хостн гирифтанд ва ба муқовимати лашкар оростан .

Фии алҷмлаҳ , сипоҳу раият ба ҳам бар омаданд ва бархе тарафи билод аз қабзи тасарруф ӯ ба дар рафт .

Дарвеш аз ин воқеаи хастаи хотири ҳаме буд то яке аз дӯстони қадимаш ки дар ҳолати дарвешии қарин буд аз сафарӣ боз омад ва дар чунон мартаба дидаш .

Гуфт : миннати худоиро , ъзу ҷл , ки гулат аз хор бар омаду хор аз пой ба дар омаду бахти баландат раҳбарӣ карду иқболу саодати ёварӣ , то бад-ӣн поя раседӣ ; ани маъаи алъсри исро .

Гуфт : эй ёри азиз ! таъзиятам кун ки ҷой таҳният нест . Онгаҳ ки ту дидӣ , ғами нонеи доштаму имрӯзи ташвиши ҷаҳонӣ .