Яке аз слҳои Лубнон ки мақомот ӯ дар диёри араби мазкӯр буду каромоти машҳур , ба ҷомеъи димишқ дар омад ва бар канори биркаи классаи таҳорати ҳамеи сохт ; поиш билағзед ва ба ҳавз дар афтод ва ба машаққат аз он ҷойгаҳ халос ёфт .

Чун аз намоз бипардохтанд яке аз асҳоб гуфт : маро мушкилӣ ҳаст ; агар иҷозат пурсиданаст .

Гуфт : он чист ?

Гуфт : ёд дорам ки шайх ба рӯй дарёӣ мағриб бирафту қадамаш тар нашуд , имрӯз чаҳ ҳолат буд ки дар ин қоматии об аз ҳалок чизе намонад ? !

Шайхи андари ин фикрат фурӯ рафт ва пас аз таъаммул бисёр сар бар оварад ва гуфт : нашунидае ки хоҷаи олами алайҳ ассалом гуфт : « лии маъаи аллоҳи вақти лои исънии фӣаи малики муқаррабу лои набии мурсал » . Ва нагуфт « алии алдўом » ? вақте чунин ки фармуд , ба Ҷабраилу Микоили нпрдохтӣу дигари вақт бо ҳФсаҳу зайнаб дар сохтӣ .

Мушоҳидаи алоброри байни алтҷлӣу алосттор .

Май намоянд ва мерубойанд .