Мӯсо , алайҳи ассалом , дарвеширо дид аз бараҳнагӣ ба реги андар шуда .
Гуфт : эй Мӯсо ! дуо кун то худо , ъзўҷл , маро кафофӣ диҳад ки аз бетоқатӣ ба ҷони омадам .
Мӯсо дуо кард ва бирафт .
Пас аз чанд рӯз ки боз омад аз муноҷот , мардро дид гирифтору халқии анбӯҳ бар ӯ гирди омада .
Гуфт : ин чаҳ ҳолатаст ?
Гуфтанд : хамри хӯрда ва арбада карда ва касеро кушта , акнӯн ба қисос фармӯдаанд .
Ва латифон гуфтаанд :
Гурбаи мискин агар пар доштӣ
Тухми гунҷишк аз ҷаҳони бардоштӣ
Оҷиз , бошад ки даст қӯт ёбад
Бархезаду даст оҷизон бартобад
Ва луи басти аллоҳи алрзқи лъбٰодаҳи лбғўои фии аларз .
Мӯсо , алайҳи ассалом , ба ҳикмати ҷаҳони офарин иқрор кард ва аз тҷосри хеши истиғфор .
Мٰозои ахозк ё мағрури фии алхтр
Ҳтиٰи ҳлкти Флити алнмли лами итр
Банда чу ҷоҳ омаду симу зараш
Силӣ хоҳад ба зарурати сараш
Он нишнидӣ ки Флотўн чаҳ гуфт
Мӯри ҳамон ба ки набошад париш ?
Падарро асал бисёраст вале писари гармӣ дораст .
Он кас ки тавонгарат наме гирданд
ӯ маслиҳати ту аз ту беҳтар донад