Рафиқии доштам ки солҳо бо ҳам сафар карда будему намаки хӯрда ва бе карони ҳуқуқи суҳбати собит шуда . Охир ба сабаби нафъии андак , озори хотири ман раво дошту дӯстӣ сипарӣ шуд ва бо ин ҳама аз ҳар ду тарафи дилбастагӣ буд ки шунидам рӯзии ду байт аз суханони ман дар маҷмаъӣ ҳаме гуфтанд :
Нигор ман чу дар ояд ба хандаи намакин
Намак зиёда кунад бар ҷароҳати ришон
Чаҳ будӣ ар сари зулфаш ба дастам афтодӣ
Чу остини карямон ба дасти даравишон
Тайифаи даравишон бар лутфи ин сухан на ки бар ҳасани сирати хеши офарини бурданд ва ӯ ҳам дар ин ҷумла муболиға карда буд ва бар фӯти суҳбати қадими таъассуфи хӯрда ва ба ?хитои хеш эътироф намӯда . Маълум кардам ки аз тараф ӯ ҳам рағбатӣ ҳаст , ин байтҳо фиристодам ва сулҳ кардем :
На моро дар миёни аҳду вафо буд
Ҷафо кардӣу бад аҳдӣ намӯдӣ
Ба як бор аз ҷаҳони дил дар ту бастам
Надонистам ки баргардӣ ба зӯдӣ
Ҳанузатгар сар сулҳаст бози ой
Каз он мақбултар бошӣ ки будӣ