Меҳмон перӣ шудам дар диёрбакр ки мол фаровон дошту фарзандии хӯбрӯй .

Шабӣ ҳикоят кард : маро ба умри хеш ба ҷузи ин фарзанд набӯдааст . Дарахтӣ дар ин водӣ зиёратгоҳаст ки мардумон ба ҳоҷат хостани онҷои раванд . Шабҳои дароз дар он пои дарахт бар ҳақ биноледаам то марои ин фарзанд бахшидааст .

Шунидам ки писар бо рафиқони оҳиста ҳаме гуфт : чаҳ будигар ман он дарахт бдонстмӣ куҷост то дуо кардамӣ ва падар бамурдӣ .

Хоҷаи шодии кунон ки писарам оқиласту писари таънаи занон ки падарами фартут .