Гуноҳ кардани пинҳон ба аз ибодати фош

Агар худои парастӣ ҳўопрст мабош

Ба айни аҷабу такаббури нигаҳ ба халқ макун

Ки дӯстони худо мумкинанд дар авбош

Бар ин замин ки ту бинии мулӯки тбъоннд

Ки малик рӯй замин пешашон наярзад лоаш

Ба чашми кӯтаҳи ағёр дар наме оянд

Мисоли чашмаи хуршеду дидаи хафоаш

Карам кунанд ва набенанд бар касе миннат

Қафо хуранд ва наҷӯянд бо касе пархош

зи дигдони лӣимон чу дӯд бигурезанд

На даст кФчаҳ кунанд аз барои косаи ош

Дил аз муҳаббати дунёу охирати холӣ

Ки зикри дӯст тавон кард ё ҳисоби қумош

Ба никмрдӣ дар ҳазрати худоӣ , қабул

Миёни халқ ба риндӣу лоуболии фош

Қадам зананд бузургони дайн ва дам назананд

Ки аз миёни тиҳӣ бонг мекунад хашхош

Камоли нафаси хирадманди некбахт он аст

Ки сар гарон накунад бар қаландари қлош

Мақоми солеҳу фоҷир ҳануз пайдо нест

Назар ба ҳасан маъодаст не ба ҳасани маош

Агар зи мағзи ҳақиқат ба пӯсти хурсандӣ

Ту низ ҷома азрақ бапуш ва сар битарош

Муроди аҳли тариқати либос зоҳир нест

Камар ба хизмат султон бабанд ва сӯфӣ бош

Вази ончии файзи худованд бар ту май пошад

Ту низ дар қадами бандагон ӯ май пош

Чу даври давр ту бошад мурод халқ бидиҳ

Чу дасти даст ту бошад даруни каси мхрош

На сӯратӣаст музахрафи иборати саъдӣ

Чунонкӣ бар дар гармоба мекунад наққош

Ки брқъисти мурассаъ ба лаълу марворид

Фурӯ гузошта бар рӯй шоҳиди ҷмош