Ёрб аз мо чаҳ фалоҳ ояд агар ту напазирӣ

Ба худовандӣу фазлат ки назар боз нагирӣ

Дарди пинҳон ба ту гӯям ки худованди карӣмӣ

ё нагӯям ки ту худ воқифи асрори замирӣ

Гар бароне ба гуноҳони қабеҳ аз дар хешам

Ҳам ба даргоҳ ту оем ки латифӣу хабирӣ

Гар ба навмидӣ аз ин дар баравад бандаи оҷиз

Дигараш чора намонад ки ту бешабаҳу назирӣ

Даст дар домани афвати занам ва бок надорам

Ки карӣмӣу ҳакимӣу ълимӣу қадирӣ

Холиқи халқу нигорандаи айвони рафиъӣ

Холиқи субҳ ва бароранда хуршеди мунирӣ

Ҳоҷати мӯрӣу андешаи камтари ҳайвонӣ

Бар ту пӯшида намонад ки самиъӣу басирӣ

Гар ҳамаи халқ ба хасмӣ ба дар оянду адоват

Чаҳ тафовут кунад онро ки ту мавлоу насирӣ

Ҳамаро малик муҷозаст бузургӣу амӣрӣ

Ту худованди ҷаҳонӣ ки на мардӣ ва на мерай

Саъдёи ман малики аламут ғанӣам ту фақирӣ

Чораи дарвешӣ ва аҷзасту гадоӣу ҳақирӣ