Маълум шуд ки хусрави одили доми давлатаи қобил тарбиятасту мустаъиди насиҳат .

Бидон ки молики раиятроу соҳиби малику давлатро лозимаст аз сирати мулӯк чанде донистан ва дар муҳимоти кор бастан , талаби никномӣу умеди неки саранҷомиро .

Аввали онкии ибтидои корҳо ба номи худоӣ таъолӣ кунад ,у ёрӣ аз ӯ хоҳад ,у сухан андешӣда гуяд ,у сари дил бо ҳар кас дар миён наниҳад ,у тавозуъ пеша гирад , ва рӯй аз сухани арбоб муҳимот нигараданд ,у раият бар худ ниёзорад ,у қатъи дуздону қисоси хӯнён ба шафоати Фрўнгзорд , ва бо хасми қавӣ дар напечад , ва бар заъифи ситамкорӣ раво надорад . Аввали насиҳати наздикон ва пас онгоҳи маломати даврон . Зулми сариҳ аз гуноҳи хосгёни тан заданасту омёнро гардан задан . Ҳокимон бар мисол саранду раият бар мисоли бадану нодон сиррӣ бошад ки бадани худро ба дандони худ пора кунад . Ва бояд ки мардуми хирадманди пурвирд ,у хидматкорони қадимро ҳақ Фромш накунад ,у осори бузургони пеш маҳв нигараданд , ва бо дунон ва беҳунарон нанишинаду ғами ҳол аз он бештар хӯрд ки аз он сол . Омилӣ ки барои подшоҳи тавфир аз моли раият ангезад хатост ки подшоҳ бар раият аз он муҳтоҷ тараст ки раият ба подшоҳ , ки раият агар подшоҳ нест ва агар ҳаст ҳамон раиятасту подшоҳ бе вуҷӯди раият мутасаввир намешавад . Гуфтори перон ҷаҳондида башнавад , ва бар атфолу занон ва зердастон бибахшоед ,у бозаргонону мусофиронро нигоҳ дорад , ва зиён задагонро дастгирӣ кунанд ,у мардуми бадро ниёбати надиҳад ки дуои бади бадв танҳо накунанд ,у сухани соҳиб ғараз нашунӯд ва то ба ғӯр гуноҳ нарасад уқубат раво надорад , ва ба панҷ рӯзаи муҳлати дунё мағрур нашавад .

Мисли ҳоким бо раият мисли чӯпонаст бо гила , агар гила нигаҳ надорад , музди чӯпонӣ ҳаром месетанд . Ва ҳикояти подшоҳони пешин бисёр мехонд то аз сирати некон хайр омӯзад ва аз оқибат бидон ибрат гирад , ва дар ҳоли гузаштагон назар кунаду мардуми нои озмударо эътимод накунад ,у кори бузург ба хирадон нафармоеду ҳайбати худро нигоҳ дорад ,у масхарау мутрибу бозигару амсоли инҳоро ҳама вақте ба худ роҳи надиҳад , ва нараду шатранҷу дигари млоҳӣ одат накунад , ва ба тиру камону гӯй задан ва ба сайд бисёр наравад , ва дар дафъ бидон таъхир накунад , ва бо дӯсту душман некуӣ кунад ки дӯстонро муҳаббати биафзояду душманонро адоват кам шавад , ва аз ғдру заҳр эмин нанишинад , ва аз камӣн ғофил набошад ,у пайваста чунон нишинад ки гӯйии душман бар дараст ки агар ногоҳ даройад носохта набошад . Ва дар зиндон ба ҳар вақте назар фармоеду куштании бикашаду раҳо карданӣ раҳо кунад ,у гуноҳи кучакро ба қадари он молаш диҳад ва бегуноҳро даст боз дорад , ва бебаргро сидқот фармоед . Ва касеро ки беҷурмӣ аз назар худ баранд ба якбор маҳрӯм нигараданд . Ва мардуми азли дида ва сахтӣ кашида боз амал фармоед ки ба ҷон бакӯшанд аз бими бенавоӣ . Ва дӯстон қавӣ дорад то душманон қавӣ нашаванд , ва бо душман қавӣ наситезад ,у ҳамаи ҳол бо дӯстон нагӯяд ки дӯстии ҳама вақте намонаду ҳамаи ранҷӣ ба душман нарасонад ки вақте дӯст гардад . Ва раият ниёзорад то ба рӯзи воқеаи майл аз ӯ ба ҷониб душман накунад . Ва дар чашми ғарибон ба ҳайбат нишинад ва бо хоҷа тоашон такаббур накунад ,у эҳтироми гузаштагону рафиқону дӯстони гузаштаи бикунад ,у аҳлу қаробати гоҳ гоҳ бинавозад , ва бо ошноён вафодорӣ кунад ,у мардуми номиро дар банд гиромӣ дораду касони муътабар дар хизмат эшон баргуморад . Худраъйу сбкбори сарвариро нишоеду давлат бар ӯ напояд . Ва подшоҳонро ҳукм заруратаст дар масолеҳи малику қозӣонро дар масолеҳи дайни вагарнаи малику дайн хароб гардад . Ва чандон ки тавонад бадӣ накунад ва агар алъёзи биллоҳ қазо рафт ва хато омад ба тадоруки он машғӯл шавад ва ба некӣ бакӯшад , ва ба эътимоди тадоруки далерӣ бар гуноҳ накунад ки ҳаргизи дуруст бо шикаста баробар набошад . Ва афв аз гуноҳ касе кунад ки дуоӣ хайр гуяд ҳамаи кас , на ӯ гуяду бас . Ва пеш аз онкӣ сухан гуяд , андеша кунад то ин сухан агар дайгарӣ гуяд бипасандад пас онгоҳ бигӯед .

Бдгўии мардум ба дӯстӣ нагирад ки бо ваии ҳамон мъомлт кунад ки бо дигарон кард . То дафъи душманон ба мол ва мудоро мешавад , ҷон дар хатар наниҳад ки ба ҳазимати пушт додан ба аз онкӣ бо шамшери мушт задан . Андозаи корҳо нигоҳ дораду дасти саховат кушода дорад . Сари ҷумлаи пандҳо онаст ки ончӣ даст диҳад бидиҳад .

Авқоти азизи худро мўзъ кунад баъзе ба тадбири млкдорӣу масолеҳи дунявӣ , ва баъзе ба лаззоту хоб ,у қисматӣ ба тоъоту муноҷот бо ҳақ - хусӯс дар вақти саҳаргоҳ ба андарун софӣ бошад -у ният хайр кунад ва аз ҳақи таъолии мадади тавфиқ хайр хоҳад ,у андаруни худ бо ҳақу халқ рост гирданд , ва хоб накунанд то ҳисоби нафас худ накунад ки он рӯз аз ӯ чаҳ содир шудааст то агар некӣ накарда бошад тавба кунад ва пушаймон шавад ,у нафаси худро сарзаниш кунад , ва бар худ ғароматӣ наад ба хилофи он ки карда бошад , ва ба некӣ бакӯшад .

Ва андозаи корҳо нигоҳ дорад , никмрдӣ кунад на чандон ки бидон чира гирданд , ва бахшандагӣ кунад на чандон ки дастгоҳ заъиф шавад , хазина нигоҳ дорад на чандон ки ҳошиту лашкарӣ сахтӣ баранд , хашм гирад на чандон ки мардум аз он мутанаффир шаванд , ва бозӣ кунад на чандон ки ҳайбаташ баравад . Ҷое ки равад қӯт аз худоӣ таъолӣ хоҳад ва ба зӯри худ кифоят накунад . ӯҳдаи млкдории корӣ азимаст бедору ҳушёр бояд бӯдан ва ба лаҳву тараби машғӯл бӯдани ҳама вақте нишоед .

Чандини насиҳат саъдӣ башнавад ва дар муҳимоти кори бандад ва чун мунтафаъ шавад дуои хайр дареғ надораду дасти саховат кушода дорад .