Гар набӯдӣ моҳро бар осмон ҳар маи муҳоқ

Моҳи хондандии туро халқи замин бар иттифоқ

Осмон аз дидаи ман дар ҳасад бошад ки ҳаст

Аз ҷамоли ту мурод дар дидаи моҳ бе муҳоқ

Моҳ агар бар осмон бошад ман инак бар замин

Аз маи рахшони ту чун осмон кардам всоқ

Зин сипас чун омсон бема набошам то маро

Ҳаст бо васли ту васл ва аз фироқи ту фироқ

Вақти дидори ту ҷоногар маро чун осмон

Тани саросар дида гардад кам нагардад иштиёқ

Дар ҷафо чун осмонӣ арча дории ҳасани моҳ

Нанигарӣ сӯии вафо ва насипарӣ роҳи вифоқ

Осмону моҳ рӯйу рои мҷдолдин бас аст

Гар ҳадис бе риёи хоҳӣу лафз бе нифоқ

Умдаи исломи Абулқосими алӣ каз ном ӯст

Ҳам мъолиро асос ва ҳам улувваро антсоқ

эй худовандӣ ки зот туаст бо фазли ту ҷуфт

Ҷуфт ҳар фазлии валикини ҳам туе дар фазли тоқ

Теғи инсофи туро олам на бас бошад ниёам

Асби иқболи туро олам на бас бошад сбоқ

Офтоби аҳли байтӣ чун Уториди зи офтоб

Мондаам ман зи иштиёқи садри ту дар эҳтироқ

Дар фироқи хизмат ту кардаем ва дода ем

Ранҷу ваҳшатро никоҳу инсу роҳатро талоқ

Хизмати ту дар ҷаҳон чун ҷон ширин шуд ки ҳаст

Қурб ӯ ҳлўи алмзоҷу баъд ӯ мари алмзоқ

Хуррами он мураккаб ки дар ваии чашм мо бинад ту ро

Чун алӣ бар пушти длдл чун паямбар бар барроқ

То ҷаҳон холӣ нагардад дар ҷаҳон холӣ мабод

Аз ту садру қадару боғу коху айвону равоқ