Маҷрӯҳи ишқро сару барг алоҷ нест

Ин хӯни гирифтаро ба табиб эҳтиёҷ нест

Барқ аз замини сӯхта навмед ме равад

Тороҷи дидаро ғами боҷ ва хароҷ нест

Дар водӣӣ ки қатъ умедаст чораи соз

Дардӣ ки бедаво нашуд онро алоҷ нест

Маҷнӯн чаҳ хӯн ки дар дил Лайлӣ наме кунад

Аз худ рамидаро ба висол эҳтиёҷ нест

Розӣ намешаванд ба ганҷ аз дили хароб

Дар малики ишқи бардаи маъмур боҷ нест

Бар тахти дор , шавкати Мансурро бибин

Кайфияти баланд кам аз ҳеҷ тоҷ нест

Ин он ғазал ки аҳлӣ Широз гуфта аст

Онро ки ақл нест ба ҳеҷ эҳтиёҷ нест