Он лолаи изорӣ ки манам доғу кабобаш

Аз хӯни ҷигар сӯхтагонаст шаробаш

Биҳушяш аз ковуши дил боз надорад

Чашмӣ ки буд шӯх чу мижгони раги хобаш

Ин лангари тамкин ки ба худ ҳасан супурда аст

Мушкил ки кунад ҳалқаи хати по ба рикобаш

Аз хона ба бозор сабӯҳӣ зада ояд

Ҳасанӣ ки зоиинаҳ буд олами обаш

Чашмӣ ки шавад сайқалии бодаи равшан

Аз хишти сари хам буд омодаи китобаш