Бадар аз равшанӣ орӣа гардид ҳилол

Кӯтаҳи андеш маҳол аст кунад фикри мол

Дар сияҳ дил накунад суҳбати некони таъси

Пои тоўс нигорин нашавад аз пари вабол

Аз чароғӣ ки гадо май талабад равшан шуд

Ки шавад рӯзи шаби тира ба арбоби суол

То ба хусрав накунад зиндагии ширини талх

Хӯни Фарҳод маҳоласт ки гардад помол

Чаҳ хаёласт нафас рост тавонад кардан

Ҳаркиро ҷозиба шавқ кунад истиқбол

Чун ма бадар кунандаш ба назари дунбаи гудоз

Соғари ҳаркии дарин базм шавад моломол

Ширкати оина бар ишқ ғаюраст гарон

Ман вони ҳасани латифӣ ки надорад тимсол

Хати озодии ғмҳости гирифтории ишқ

Дар қафаси мурғи офот буд Форғбол

Аз ҳаромаст турои коҳилӣ аз тоъати ҳақ

Ки буд завқи ибодати самари ризқи ҳалол

То буд доираи чарх ба ҷо чун марказ

Ахтари мочаҳ хаёл аст барояд зўбол

Гардиши чарх ба ислоҳ наёвард маро

Хирман ҳастӣ ман пок нашуд зини ғарбол

Дар ҳузури он ки маро кард фаромӯш ва нахонд

Ба чаҳ умед кунам номаи худро ирсол

Май кушояди дили равшани гуҳар аз хуши суханон

Кори зангор ба ойӣна кунад тӯтии лол

( . . . )

Неъматиро ки буд дидаи шӯр аз дунбол

Ҳарки бо тавсан саркаш кунад андешаи тохт

Маргро мекунад аз содаи дилии истиқбол

Мӯрро то ба кафи дасти сулаймон ҷо дод

Ҳасани фармондиҳяши гашти яке сад зини хол

Сайри афлок далеласт ба он олами нур

Шамъ бошад сабаби гардиши фонӯси хаёл

Ба самари борвар аз оби ду чашмам шуда аст

Қатъ пайванд кунам чун ман азон тозаи ниҳол

Чун камолот надорад самарии ҷузи хорӣ

Ҷой раҳмаст барони кас ки кунад касби камол

Қисмати хок ниҳодон нашавад талхии айш

Ки май ноби зи дардасти фузуни ризқи суфол

Моҳи нўгшти тамоми азраҳи коҳиши соиб

Бериёзат нашавад ҳеҷ кас аз аҳли камол