Наме рӯми қадамии роҳ бе ишораи дил

Ки Хизри роҳ наҷотаст истихораи дил

Дуои ҷавшан киштӣаст муваҷҷаҳи хатараш

Фитод ҳарки ба дарёии бикнораҳи дил

Касе ба каъбаи мақсӯди азин биёбон рафт

Ки барнадошт ду чашми худ аз ситораи дил

Тиҳӣ намешавад аз барги айши домонаш

Чу ғунчаи ҳарки қаноат кунад ба пораи дил

Ба хобгоҳ ғалат кардае ту аз тифлӣ

Ва гарна маҳмил Лайлӣаст гоҳўораҳи дил

Агар зи аҳли дилии осмон мусаххар туаст

Ки сайри чарх буд тобеъи ишораи дил

Пиёдаи вори мукаррари сипеҳри саркаш ро

Фиканда дар ҷилави хеши иксўораҳи дил

Агар чаҳ парда шармаст монеъи дидор

зи ҳам наме гусалади риштаи назораи дил

Машав зи оҳи шррбори ошиқони ғофил

Ки сина чок кунад сангро шарораи дил

Чунон ки равшанӣ хонааст аз равзан

зи доғи ишқ буд айш бе шумораи дил

Алоҷи кӯдаки бдхўи з доя ме ояд

Куҷост ишқ ки дармондаам ба чораи дил

Саводи ҳарду ҷаҳонаст дар сувидояш

Мапуаш дидаи худ соиб аз назораи дил