Ду олам шуд зи ёди он самани симои фаромӯшам

Ба хотир ончӣ мегардид шуд якҷои фаромӯшам

намегардад зи хотири маҳв чун мисра баланд уфтад

Шудам хок ва нашуд он қомати раънои фаромӯшам

Чаҳ фориғи бол май гаштами дарин олам агар ме шуд

Ғами имрӯз чун андешаи фардои фаромӯшам

зи чашми он кас ки давр афтод гардад аз фаромӯшон

Ман аз хорӣ ба пеши чашм аз дилҳо фаромӯшам

Сапанд ӯ шудам то аз худии осон бурун оем

Надонистам шавад бархестан аз ҷои фаромӯшам

Чу гавҳар гарчи дар маҳди садаф умрӣаст дар хобам

Нашуд зини хоби сангини рағбати дарёи фаромӯшам

зи ман як зарра то дар санг бошад чун шарари боқӣ

Нахоҳад шуд ҳавои олами болои фаромӯшам

На аз манзил на аз раҳ , на зи ҳамроҳон хабар дорам

Ман он кӯрам ки раҳбар карда дар саҳрои фаромӯшам

Ба ёди ман ки пеши он Фромшкор ме уфтад

Ки бо сад ришта кард он зулф бе парвои фаромӯшам

Ба истиғнои тавон хӯн дар ҷигар кардани накӯён ро

Вале аз диданаш мегардад истиғнои фаромӯшам

Марои ин сарфарозӣ дар миёни даври гардони бас

Ки кард он сангдил аз дӯстон танҳо фаромӯшам

Ба ашкӣ ме тавон шустани зи хоками даъвии хӯн ро

Пас аз гаштан макун эй шамъ бе парвои фаромӯшам

Ним ман донае соиби бисоти офариниш ро

Ки дар хок фаромӯшон кунад дунёи фаромӯшам