Мо баносозӣ абнои замон сохта ем

Вусъати ҳавсиларо меҳри даҳон сохта ем

Вақти моро накунад мавҷи ҳаводиси нософ

Мо ба ин силсила чун оби равон сохта ем

На сари гуфтан ва на завқ шунидан дорем

Бо лаби хомаш ва бо гӯши гарон сохта ем

Нақши умеди ҷаҳон рӯй ба мо оварда аст

То чун ойӣна ба чашми нигарон сохта ем

Чун маи иди азизам ба чашми ҳамаи кас

То зи алвони нъм бо лаби нон сохта ем

Бо гул рӯй ту дар парда назар ме бозем

Мо аз он оина бо оинаи дон сохта ем

Аз мурувват набӯд рӯй зи мо пӯшидан

Мо ки бо доғӣ аз он лолаи ситон сохта ем

Ҳаваси бӯсаи зиёд аз даҳани соғари мост

Мо ба пайғомӣ аз он ғунчаи даҳон сохта ем

Аз ҳам оғӯшии он қомат чун тири хаданг

Мо ба хамёзаи хушкӣ чу камон сохта ем

Доғи савдои туро дар дили сӣ пораи худ

Чун шаби қадари ниҳон дар рамазон сохта ем

Ғӯта дар оташ сӯзанда чу пайкон зада ем

То дили хеши мувофиқ ба забон сохта ем

Соиб аз калаки суханвар чу Асои Мӯсо

Чашмаҳо аз ҷигари санги равон сохта ем