Хумори сӯхти марои соқиои шароби расон

Маро ба чашмаи ҳайвони азин сароби расон

?герат ҳавост ки сероб аз муҳӣти шӯй

Ба коми ташнаи лабони файз чун саҳоби расон

Расед ришта ба гавҳари зи печу тоб задан

Ту низ риштаи ҷонро ба печу тоби расон

Машав зи ҳоли дилами ғофил аз сияҳи мастӣ

Нафаси гудохтаи худро ба ин кабоби расон

Мгири пои худ аз рангу буии гул ба ҳино

Бакӯшу шабнами худро ба офтоби расон

Дили сиёҳ мунаввар шавад зи чашмаи нур

Каттон ҳастӣ худро ба моҳтоби расон

зи зуҳди хушки ниҳоли ҳаёт хушк шавад

Биё ба майкадау решаро ба оби расон

Машав ба обу алаф чун ғизоли чини қонеъ

Дами фусурдаи худро ба машки ноби расон

Ба ханда сарф макун умрро з бе дардӣ

Чу Кебеки сина ба сари панҷаи уқоби расон

Агар чаҳ нест иморатпазир кулбаи мо

зи роҳи лутфи ту гардӣ ба ин хароби расон

Чу хам ба аҳли талаби дарду соф бо ҳам даҳ

Ба ҳар ки лаб накушояд шароби ноби расон

Ба дасти хушки мадор аз грҳгшоиии даст

Чу шонаи даст ба он зулфи нимтоби расон

Расонади хонаи мағзи маро ба об , хумор

Пиёлае ба ман хонимони хароби расон

Агар ба кӯии харобот май рӯй соиб

зи даври саҷдаи моро ба он ҷаноби расон